(Economistmk) - Η Ελληνική πραγματικότητα απέχει αρκετά από τη θετική εικόνα που οι τελευταίες κυβερνήσεις πεισματικά προβάλουν. Τι και αν η Ευρώπη μιλά για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2.7% το 2014, αυξανόμενο στο 4.1% για το 2015, η Ελλάδα έχει φθάσει σχεδόν στον πάτο του βαρελιού.

Έχοντας χάσει ήδη το 23.5% του ΑΕΠ της χώρας, από το 2008 έως και το 2013, η Ελλάδα κατέγραψε μία 6ετή οικονομική κρίση δίχως προηγούμενο. Ταυτόχρονα, οι επενδύσεις στη χώρα μειώθηκαν κατά το εντυπωσιακό 58.4%. Η ανεργία σήμερα είναι στο 27%, με περισσότερους από 1.5 εκατομμύριο ανέργους στην Ελληνική επικράτεια. Η ανεργία στους νέους εκτοξεύθηκε στο 60%, αποκόβοντάς τους από την εργασιακή εμπειρία. Οι τραπεζικές καταθέσεις συρρικνώθηκαν κατά 38%, υπό το πρίσμα της οικονομικής λιτότητας, και της αβάσταχτης επιπρόσθετης φορολογίας.
Οι Financial Times σε άρθρο τους δημοσίευσαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία από τα 2.8 εκατομμύρια νοικοκυριά, τα 2.5 εκατομμύρια αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Οι συντάξεις αποτελούν την κύρια πηγή εσόδων για το 48.6% των οικογενειών, ενώ παράλληλα τα 3.5 εκατομμύρια εργαζομένων πρέπει να συντηρήσουν οικονομικά επιπλέον τα 4.7 εκατομμύρια ανέργων και οικονομικά μη ενεργών ατόμων. Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ υπολογίζει ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων μειώθηκε κατά 37,2%, ενώ το 1/3 του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η πραγματική οικονομία ποτέ δε θα παρουσιάσει βελτίωση υπό αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε, το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει στο εκρηκτικά υψηλό ποσοστό της τάξεως του 177%, αυτομάτως αντιλαμβανόμαστε πως η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη. Το δημόσιο χρέος σήμερα ανέρχεται στα 349 δισεκατομμύρια ευρώ, περισσότερα δηλαδή από το 2010, όταν οδηγηθήκαμε στο πρώτο μνημόνιο. Να σημειωθεί δε, πως το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος ανέρχεται στα 417 δισεκατομμύρια ευρώ, στοιχείο που αποτυπώνει τη φτώχια της Ελλάδας, και τη συνέχιση της οικονομικής κρίσης για αρκετά χρόνια ακόμα. Ακόμα, το τραπεζικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα το κράτος να καλείται συνεχώς να παρέχει ενέσεις ρευστότητας σε αυτές, προκαλώντας νέες τραπεζικές κρίσεις.

Τα κράτη μέλη της Ευρώπης μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατέχουν κάτι περισσότερο από το 80% του Ελληνικού δημόσιου χρέους. Με άλλα λόγια, μας έχουν στο χέρι τους. Το σημερινό πρόγραμμα αποπληρωμής προς τους δανειστές εντατικοποιείται μετά το 2023, φθάνοντας ακόμα και πέρα από το 2050. Η διαχείριση του χρέους τείνει να γίνει παγκόσμια επιτακτική ανάγκη. Με αυτές τις συνθήκες, πολύ δύσκολα θα αποφύγουμε μελλοντικές οικονομικές κρίσεις.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας, σχεδόν στα μισά χρόνια από το 1832, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε και δημιουργήθηκε ως κράτος, μετά το τέλος της Οθωμανικής επικράτησης. Έχουμε χρεωκοπήσει ήδη τέσσερις (4) φορές επίσημα, ενώ σήμερα διανύουμε άλλη μία αντίστοιχη κατάσταση. Η φθορά της χώρας σε βάθος αιώνων αντικατοπτρίζει πλήρως το γεγονός ότι είμαστε πολύ μακριά από τις συνθήκες ευημερίας των ανεπτυγμένων κρατών, του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Ως άλλοι Ρωμαίοι (βλέπε φωτογραφία), οι Έλληνες κατά τις περιόδους ευημερίας ξέρουν το πώς να ξεφαντώνουν, όμως ο εκάστοτε πρωθυπουργός γνωρίζει καλύτερα από τον οποιονδήποτε, την πραγματική οικονομία της χώρας τη δεδομένη στιγμή.