Αν μια γυναίκα είναι φιλόδοξη, θεωρείται «ψυχρή» ή «υποκριτική», ενώ αν είναι ταπεινή, θεωρείται «αδύναμη» ή «μη αποφασιστική».
Αν κάποιος μιλήσει για τον εαυτό του με αυτοπεποίθηση, θεωρείται «εγωιστής» ή «ναρκισσιστής». Αν μιλήσει όμως με αμφιβολία, θεωρείται «ανασφαλής».
Αν ένας άνδρας δείξει συναισθηματική ευαισθησία, θεωρείται «αδύναμος» ή «γυναικωτός», ενώ αν είναι απόμακρος, θεωρείται ότι έχει «υφάκι».
Αν κάποιος δε θέλει να κάνει παιδιά, θεωρείται «ανεύθυνος», «ασυνείδητος», ή «αυτοκεντρικός», ενώ αν κάποιος επιθυμεί να γίνει γονιός, θεωρείται «συντηρητικός» ή «παραδοσιακός».
Αν μια γυναίκα φροντίζει πολύ την εμφάνισή της, θεωρείται «επιφανειακή» ή «ματαιόδοξη», ενώ αν δεν ασχολείται με την εμφάνισή της, θεωρείται «αμελής» ή «χωρίς ενδιαφέρον».
Αν κάποιος διαφωνεί δημοσίως, θεωρείται «υποκειμενικός» ή «προβληματικός», ενώ αν συμφωνεί συνέχεια, θεωρείται «αντιπαθητικός» ή «χωρίς προσωπικότητα».
Αν κάποιος επιλέξει μια μη παραδοσιακή καριέρα, θεωρείται «ανώριμος» ή «αναξιόπιστος», ενώ αν επιλέξει μια παραδοσιακή καριέρα, θεωρείται «συντηρητικός» ή «βολεμένος».
Αν κάποιος δεν είναι κοινωνικός, θεωρείται «αντιπαθητικός» ή «κλειστός», ενώ αν είναι υπερβολικά κοινωνικός, θεωρείται «επιφανειακός» ή «κουραστικός».
Αν μια γυναίκα μιλήσει για τη δουλειά της περισσότερο από την οικογένειά της, θεωρείται «αποστασιοποιημένη» ή «ανεξάρτητη», ενώ αν μιλήσει μόνο για την οικογένειά της, θεωρείται «παραδοσιακή» ή «στερεοτυπική».
Αν κάποιος είναι υπερβολικά φιλικός με τους άλλους, θεωρείται «υποκριτής», ενώ αν είναι απόμακρος, θεωρείται «κρύος» ή «εγωιστής».
Αν κάποιος είναι εσωστρεφής, θεωρείται «θλιμμένος» ή «αντιπαθητικός», ενώ αν είναι υπερβολικά εξωστρεφής, θεωρείται «ρηχός» ή «χαζός».
Αν κάποιος αποφεύγει την πολιτική, θεωρείται «αδιάφορος» ή «ανεύθυνος», ενώ αν ασχολείται πολύ με την πολιτική, θεωρείται «υπερβολικός» ή «μεροληπτικός».
Αν κάποιος εργάζεται σκληρά για την καριέρα του, θεωρείται «υποχόνδριος» ή «υπερβολικός», ενώ αν δεν εργάζεται αρκετά, θεωρείται «τεμπέλης».
Αν κάποιος είναι υπερβολικά ευγενικός, θεωρείται «υποκριτής» ή «ευθυνόφοβος», ενώ αν είναι πολύ αυστηρός, θεωρείται «ακατάδεκτος» ή «αγενής».
Αν κάποιος ασχολείται πολύ με τα κοινωνικά ζητήματα, θεωρείται «υπερβολικός» ή «φανταστικός», ενώ αν δεν ασχολείται, θεωρείται «ανεύθυνος» ή «αδιάφορος».
Αν κάποιος είναι υπερβολικά ειλικρινής, θεωρείται «αγενής» ή «αδιάκριτος», ενώ αν είναι πολύ διπλωματικός, θεωρείται «πονηρός» ή «αναξιόπιστος».
Αν κάποιος διαχειρίζεται τα χρήματα του με αυστηρότητα, θεωρείται «τσιγκούνης», ενώ αν ξοδεύει πολλά, θεωρείται «ανεύθυνος» ή «ματαιόδοξος».
Αν κάποιος επιθυμεί να ζήσει σε μια μεγάλη πόλη, θεωρείται «υλιστής», ενώ αν επιθυμεί να ζήσει σε έναν ήσυχο τόπο, θεωρείται «απομονωμένος» ή «αποτυχημένος».
Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν πώς τα κοινωνικά στερεότυπα και οι προσδοκίες μπορούν να προκαλέσουν διπλά πρότυπα και κρίσεις για το πώς πρέπει ή δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε σχέση με την κοινωνική μας θέση, φύλο, επαγγελματική πορεία ή προσωπικές αποφάσεις.
Ας αλλάξουμε νοοτροπία και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
.png)
.png)
Αστοχίες εκπαίδευσης.. σημαίνει ότι δεν έχουμε επάρκεια γνώσης στα σχολεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Σημαίνει δε ξέρουμε πως να εκμεταλλευτούμε ορθά το εργατικό δυναμικό γιατί πολύ απλά κανένας δε μας έδειξε;
Σημαίνει ότι ο σημερινός 40άρης προτιμά να έχει έναν τίτλο στην εργασία του από το να μαθαίνει κάθε μέρα νέους τρόπους και μεθόδους που βοηθούν στην αξιοποίηση όλων των νέων εργαλείων;
Ας έχουμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας μας με όλους τους ανθρώπους και συναδέλφους.
Ας κάνουμε το employee voice ως κριτήριο εξέλιξης.
Ας δώσουμε ευκαιρίες σε νέες προοπτικές και που ξέρεις... κάτι καλό μπορεί να προκύψει.
Αν όχι.. τουλάχιστον δε θα μετανιώσεις ότι δεν το προσπάθησες!
Δεν υπάρχει δυσκολία εύρεσης εργαζομένων με αυτήν την έννοια λοιπόν. Αλλά δυσκολία απόδοσης ευκαιριών!