Κα. Δόμνα (υπουργός Εργασίας) δανείζομαι το λόγο σας για να πω μερικά πράγματα όπως είναι, γιατί πολλοί έχουν παρεξηγήσει τους νέους/νέες. Νεότητα και γονεϊκότητα δε μπορούν να συνδυαστούν. Όχι γιατί οι νέοι τα βρήκαν όλα έτοιμα και δε ξέρουν να παλεύουν όπως λένε κάποιοι εξυπνάκηδες με κληρονομιές, μαύρο χρήμα, 10 κολλητούς με υπόγειες business, και τζάκι οικογενειακό.

Αντίθετα, οι νέες και οι νέοι παλεύουν για υλικά ή μη αγαθά τα οποία άλλοι βρήκαν έτοιμα, ή είχαν τις συνθήκες να τα αποκτήσουν πολύ ευκολότερα.

Με ετήσιο ατομικό εισόδημα στα 8-12 χιλ. ευρώ όχι μόνο δε μπορείς να κάνεις παιδί, αλλά ούτε καν σχέση! Βλέπω τον οδοντίατρο να λαμβάνει 50 ευρώ για διάγνωση 10 λεπτών, και έπειτα κάθε επίσκεψη έξτρα αμοιβή, ενώ εγώ με διδακτορικό λαμβάνω π.χ. 4-6.5 ευρώ την ώρα, και αυτά μικτά. Με δουλεύετε;

Όταν κα. Δόμνα η νέα ή ο νέος καταφέρει να έχει εισόδημα π.χ. 12χιλ. ευρώ, αφαιρείς όλα τα έξοδα ενοίκια φόρους λογαριασμούς και υποχρεωτικά αναγκαία, και καταλήγεις με 1-2χιλ. ευρώ απόθεμα στην καλύτερη περίπτωση. Εκεί, λες να τα χρησιμοποιήσω για βόλτες, να τα αποταμιεύσω, να κάνω τι; Μπορώ να αγοράσω κάτι; Πόσοι γονείς αγοράζουν στα παιδιά τους αυτοκίνητα γιατί δεν υπάρχει τεκμήριο δικαιολογίας εξόδου αγοράς;

Δεν περισσεύουν γιατί το δημόσιο νοσοκομείο που θα πας το παιδί σου δε θα σε εξυπηρετήσει ορθά και δίχως αμοιβή το απόγευμα, όταν θα έχω κενό από τη δουλειά μου. Ραντεβού λέει, μα δεν υπάρχουν ειδικά στην περιφέρεια, στα νησιά. Σχολεία, εμβόλια, πάνες, γάλα, ειδικές περιπτώσεις με αλλεργίες ή ό,τι άλλο, πράγματα που είναι βασικά, δε λέω αν θα έχουμε ένα παιχνίδι για δημιουργική ενασχόληση.

Υπάρχει χρόνος να κάτσει η νέα ο νέος με το μωρό; Όχι, γιατί αν αφιερώσεις χρόνο τότε χάνεις την εργασία σου. Οι γονείς θα μεγαλώνουν τα παιδιά σου; Λάθος! Έτσι δημιουργούνται λανθασμένα πρότυπα και αντιλήψεις, και χάθηκε ο πυρήνας της οικογένειας με βάση την εξέλιξη. Η νέα γενιά μαθαίνει πράγματα όπως τα έζησε η γενιά δύο φορές πίσω. Οδηγούμαστε συνεχώς σε loop ιδεών. Ποια πρόοδος;

Λέτε κα. Δόμνα, ότι για ένα μεγάλο ποσοστό νέων ηλικίας 25-35 ετών, η δημιουργία οικογένειας μοιάζει με μακρινό ενδεχόμενο, συμπληρώνοντας ότι "πρώτα έρχονται άλλοι στόχοι: Να βρουν τον «σωστό» σύντροφο, που θα είναι πάντα δίπλα τους, να νιώσουν εσωτερικά ώριμοι, να τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, να έχουν κατακτήσει προσωπικές και επαγγελματικές φιλοδοξίες".

Ποιες επαγγελματικές φιλοδοξίες; Εδώ ούτε φίλους δε μπορείς να έχεις δίχως χρήματα πλέον. Σου λέει πάμε για καφέ και αμέσως σκέφτεσαι το λογαριασμό, αντί για το πώς θα περάσεις όμορφα ένα τρίωρο με καλή παρέα. Οι άνθρωποι έχουν ατομικά συμφέροντα παντού, δίχως να κάνω κριτική, έτσι είναι πλέον η κοινωνία.

Ο καθένας η κάθε μία, ότι αρπάξει, ότι μπορέσει, όπως κάνει τα λιγότερα λαμβάνοντας τα περισσότερα, όπως μπορέσει να δώσει ευθύνες σε άλλους για να γλιτώσει τον εαυτό του. Και όταν ενδιάμεσος μοχλός σχέσεων, οικογένειας, φιλίας, επαγγελματικών σχέσεων, είναι μονάχα το χρήμα, τότε προφανώς χάνεται κάθε ελπίδα για ανάπτυξη σχέσης, κάθε όνειρο για κάτι που πραγματικά αξίζει.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου εντός τριών μηνών. Σε χρησιμοποιούν, ή τους χρησιμοποιείς, κανένας δε θέλει δεσμεύσεις γιατί νιώθει άβολα, νιώθει πίεση, νιώθει ότι κάτι δε γίνεται σωστά. Συμβιβαζόμαστε γιατί δεν έχουμε άλλες επιλογές. Ο ένας δεν είναι αρκετός για οικογένεια, θέλει δύο!