Παρατηρώντας προσεκτικά την υπόθεση της Folli Follie δίχως βιαστικά συμπεράσματα καταλήγουμε σε μία ακόμα περίπτωση κακής διοικητικής απόδοσης. Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών το οποίο έχει παραληφθεί από τις τράπεζες και τις χρηματιστηριακές εταιρίες δείχνει ότι το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του τουλάχιστον κατά την τελευταία δεκαετία εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην υπόθεση.

Επί σειρά ετών η διοίκηση δημοσιοποιούσε ανακριβείς οικονομικές καταστάσεις διογκώνοντας τον κύκλο των πωλήσεων, τα κέρδη, αλλά και τα ταμειακά διαθέσιμα, δημιουργώντας συστηματικά μάλιστα στους επενδυτές αλλά και στις εποπτικές αρχές μια παραπλανητική εικόνα για τις πραγματικές δυνατότητες της εταιρίας στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Έτσι, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ πέρασαν από την επιχείρηση και οδήγησαν τη διοίκηση στη σύνταξη παραποιημένων ισολογισμών και λοιπών στοιχείων με στόχο το προσωπικό συμφέρον. Η όλη δραστηριότητά τους είναι σχεδόν βέβαιο ότι πήρε γρήγορα ανεξέλεγκτες διαστάσεις, λόγω του ότι η κάλυψη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε ισολογισμούς δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε και για τους πιο έμπειρους ορκωτούς λογιστές.

«Πρόκειται για μεθοδευμένη και σχεδιασμένη από τουλάχιστον το 2007 εξαπάτηση των επενδυτών που εμπιστεύθηκαν την ειλικρίνεια των δημοσιευμένων ισολογισμών της εταιρίας προχώρησαν σε αγορά μετοχών της και σήμερα έχουν καταγράψει τεράστια οικονομική ζημία» αναφέρουν οι δικαστικές αρχές αναδεικνύοντας τη σε βάθος χρόνου χρήση αθέμιτων πρακτικών από την πλευρά της διοίκησης.

Στην ουσία η περίπτωση της Folli Follie δεν είναι η μοναδική. Πολλές επιχειρήσεις πέφτουν θύμα των διοικήσεών τους, καθώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα άτομα που ηγούνται δεν έχουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά διοίκησης (εκπαιδευτικά ή μη) που απαιτούνται κατά τη διαχείριση οικονομικών μεγεθών όπως αυτά της Folli Follie. Από ένα σημείο και έπειτα χάνεται η λογική και η ηθική διατήρηση των προσωπικών φιλοδοξιών.

Είναι ενδεικτικό ότι οι άμεσες εικονικές πωλήσεις που καταχωρήθηκαν στις οικονομικές καταστάσεις στις δραστηριότητες του ομίλου στην Ασία τις χρήσεις 2015, 2016, και 2017, ανέρχονταν σε 2.4 δισ. δολάρια συνολικά, ενώ το σχετιζόμενο εικονικό κόστος πωληθέντων για τις ίδιες χρήσεις ανέρχονταν σε μόλις 1.4 δισ. δολάρια.

Επομένως, δε μιλάμε απλά για μία δραστηριότητα απάτης, αλλά για σοβαρές ελλείψεις στους εποπτικούς μηχανισμούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πώς δηλαδή μία εταιρία, μία ομάδα δέκα (10) με είκοσι (20) ατόμων που έστηναν τις λεπτομέρειες του σχεδίου, μπορούν να εξαπατήσουν σειρά μηχανισμών προκαλώντας μεγάλες ζημίες. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την κατάληξη των ποινών που θα επιβληθούν.