Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δεν είναι -ακόμα- αυτονόητη για όλους

Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε έτους. Στόχος της ημέρας είναι η απόδοση τιμής και μνήμης σε σχέση με τους αγώνες του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών παγκοσμίως. Το ερώτημα που τίθεται ωστόσο είναι, αν κατάφεραν τελικά οι γυναίκες να κερδίσουν αυτό που ήθελαν.

   Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι οι γυναίκες δε διεκδικούσαν απλώς κάτι που ήθελαν, αλλά αντίθετα διεκδικούσαν το αυτονόητο. Μία ισότητα η οποία όμως πρέπει να περιλαμβάνει κανόνες αντικειμενικής λογικής, σεβασμού, και αξιοπρέπειας προς όλες τις κατευθύνσεις.

   Συνεπώς, δεν πρέπει να ξεχνάμε και να συγχέουμε τον οικογενειακό πυρήνα, το ρόλο του κάθε φύλλου, τις ανάγκες κάθε ατόμου, και τις δυνατότητες του καθενός γενικότερα. Μία γυναίκα είναι ικανή σχεδόν για τα πάντα, το ίδιο και ένας άντρας. Οι εργασίες δεν έχουν φύλλο, εκτός από εκείνες που σχετίζονται με ζητήματα βιολογίας τα οποία κάθε κοινωνία πρέπει να αποδέχεται και να σέβεται απολύτως. Η βιολογία δεν αποτελεί προτίμηση, αλλά μία πραγματικότητα στην οποία κάθε γυναίκα έχει το δικό της σημαντικό ρόλο, όπως και κάθε άντρας.

   Ενδιαφέρον παρουσιάζει σχετική ειδική έρευνα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο ζήτησε να διεξαχθεί για πρώτη φορά μόνο μεταξύ των γυναικών της Ευρώπης, προκειμένου να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις της πανδημίας σε διάφορους τομείς της ζωής τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν τον αντίκτυπο της πανδημίας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.

   Το 77% των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πιστεύουν ότι η πανδημία COVID-19 έχει οδηγήσει σε αύξηση της σωματικής και ψυχολογικής βίας κατά των γυναικών. Σε 25 από τις 27 χώρες της ΕΕ (εκτός της Φινλανδίας και της Ουγγαρίας), το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 50%, με τα ποσοστά να φτάνουν το 93% στην Ελλάδα και το 83% στην Κύπρο.

   Το 38% των γυναικών σε επίπεδο ΕΕ δηλώνει ότι η πανδημία είχε αρνητικό αντίκτυπο στο προσωπικό τους εισόδημα. Τα ποσοστά κυμαίνονται από 18% στη Δανία μέχρι 57% στην Κύπρο και 60% στην Ελλάδα. Ακόμα, τα συχνότερα συναισθήματα που νιώθουν οι γυναίκες είναι ότι ανησυχούν ή ότι τους λείπουν οι φίλοι και οι συγγενείς τους (44%), ότι έχουν άγχος και στρες (37%), και ότι ανησυχούν γενικώς για το μέλλον τους (33%).

   Η περίοδος της αμφισβήτησης για τις ικανότητες των γυναικών έχει πλέον περιοριστεί, ωστόσο οι λίγοι που ακόμα και σήμερα αρνούνται να το αντιληφθούν είναι δυστυχώς αρκετοί για να δημιουργήσουν προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες. Ευτυχώς ωστόσο, όσοι έχουμε λογική γνωρίζουμε ακριβώς πώς σεβόμαστε όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά όλους και τα πάντα στην καθημερινότητά μας.