Δήθεν μεγάλη εταιρία μάρκετινγκ και πορεία συνέντευξης

Είδα μία αγγελία εργασίας από μεγάλη εταιρία μάρκετινγκ, όπως ανάφερε χαρακτηριστικά, δίχως να λέει ποια εταιρία ήταν. Ζητούσε στελέχη μάρκετινγκ!
Οκ, ας στείλω βιογραφικό. Με καλούν εντός λίγων ημερών για συνέντευξη. Ενθουσιασμένος, αλλά κρατώντας μικρό καλάθι όπως πάντα, πηγαίνω εκεί.
Μία υπάλληλος έχοντας δυνατά μουσική έκανε πως τακτοποιεί κάτι άδειους φακέλους σε ένα ράφι. Και πιο μέσα, το ''αφεντικό'', ένας άντρας έπαιζε ένα παιχνίδι στο κινητό του. Ρωτώ την κυρία στο γραφείο, ήρθα για τη συνέντευξη που με καλέσατε, και μου λέει ''α ναι, γεια σου.''
Αν και δε γνωριζόμασταν και από χθες, δε με απασχολεί ο ενικός, χαίρομαι για την καλή διάθεση και προχωρώ. Μου δίνει ένα έντυπο να συμπληρώσω βασικά δεδομένα, γιατί η ανάγνωση του βιογραφικού μου σε Arial γραμματοσειρά ίσως ήταν δύσκολη, οπότε αντιγράφω.
Έπειτα είχε περίπου 10 στοιχεία να τα βάλω στη σωστή σειρά με βάση το τί προτιμώ. Τα έβαλα ως εξής: εργασιακό κλίμα, επίπεδο συνεργασίας, ήθος, μισθός, ομαδικότητα, κίνητρο, ευελιξία στην εργασία, κτλ.
Πάω στον κύριο, διαβάζει τις επιλογές μου ως μέγας κριτής, και τί μου λέει…. ''Βλέπω έχεις βάλει πρώτα το μισθό, άρα για σένα είναι τόσο σημαντικός;''
Αρχικώς, δεν ήταν πρώτη επιλογή, αλλά πέρα από αυτό, είχα δύο απαντήσεις στο μυαλό:
- Φανερή απάντηση: Κύριε, χρειάζομαι εργασία για επιβίωση, να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, και να αναπτυχθώ σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
- Κρυφή σκέψη απάντηση: Δε θέλω μισθό, εθελοντής ζωής είμαι και απλά πέρασα μήπως θέλετε βοήθεια. Να σας κεράσω και έναν καφέ; Μήπως να σας πληρώσω κιόλας;
Μου εξηγεί τη δουλειά και διαπιστώνω ότι ήταν να μοιράζω διαφημιστικά φυλλάδια πόρτα σε πόρτα μερικά σαββατοκύριακα κάθε μήνα. Πώς η ζήτηση για στέλεχος μάρκετινγκ μεταφράζεται σε αυτή τη θέση απορώ. Δεν είχε ιδέα ο άνθρωπος αυτός.
Μου λέει με ειρωνεία στο τέλος ‘’θα το σκεφτούμε αν σε καλέσουμε’’. Έχοντας διαπιστώσει το τοξικό εργασιακό περιβάλλον, του απαντώ άμεσα ευθέως κοιτώντας στα μάτια του ‘’και να με καλέσετε, δεν πρόκειται καν να σκεφτώ αν θα απαντήσω’’. Έφυγα και φυσικά δε με κάλεσαν ποτέ.