Οι παλαιότερες γενιές είχαν την ευκαιρία να ενισχύσουν τη μνήμη τους λόγω της μη ύπαρξης του διαδικτύου. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην έχουν εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία. Έτσι, έπρεπε να θυμούνται περισσότερα στοιχεία κατά τη διάρκεια της ζωής τους, εάν ήθελαν να εκπληρώσουν μεγαλύτερους στόχους.
Ωστόσο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι άνθρωποι να παραμένουν αγράμματοι, ημιμαθείς, και να καταλήγουν στο να παρατούν την όποια προσπάθεια σπουδών, στο όνομα της δυσκολίας της μνήμης. Οι αμέσως επόμενες γενιές κατάφεραν να ανταπεξέλθουν καλύτερα, μέσω μίας μορφής φωτογραφικής μάθησης. Η παπαγαλία έγινε το νέο καθεστώς κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Το απωθημένο για καλύτερη μνήμη όμως μετατράπηκε σε παγίδα, αφού η αποστήθιση δημιούργησε μεγάλα κενά μνήμης ακόμα και σε καθημερινές διαδικασίες που εκτελεί ένας άνθρωπος.
Στη συνέχεια, οι νέες γενιές δεν είχαν ενδιαφέρον στο προηγούμενο καθεστώς. Η αποστήθιση έδωσε λύσεις, εργασία, χρήμα, εξουσία, και την ψευδαίσθηση της προόδου σε όσους εκμεταλλεύτηκαν τη νέα μορφή εκμάθησης όταν ήταν πράγματι νέα. Καθώς ωρίμασε ως λύση, οι νέες γενιές δε μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν εκ νέου για την καταγραφή προόδου.
Έτσι, στράφηκαν στην πλήρη επέκταση του διαδικτύου, με την προσφορά μίας γιγαντιαίας πηγής πληροφόρησης, και ταυτόχρονα όλα τα απαραίτητα κανάλια διανομής της πληροφορίας. Όμως, σε αυτό το πλαίσιο, χάθηκε εκ νέου το ενδιαφέρον για μάθηση. Επομένως ο κύκλος ολοκληρώθηκε, ο μαθητής έχασε το κίνητρο μάθησης, και κατέληξε να αναζητά τα πάντα σε μία οθόνη.
0 comments:
Post a Comment