Γιατί να έρθει κάποιος για εργασία στην Ελλάδα σήμερα;

Σύμφωνα με τα στοιχεία στη Eurostat από το 2010 έως το 2023 έφυγαν από την Ελλάδα 660,000 πολίτες, ενώ έχουν επιστρέψει 420,000 μέχρι σήμερα. Το υπουργείο εργασίας αναφέρει ότι ο Απρίλιος που μας πέρασε είναι ο καλύτερος μήνας στην ιστορία του ελληνικού κράτους, καθώς δημιουργήθηκαν 134,000 νέες θέσεις εργασίας. Γιατί να έρθει κάποιος στην Ελλάδα σήμερα; Μόνο αν δεν τα κατάφερε στο εξωτερικό, διαφορετικά γιατί;

Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση 2025 του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση όμως, κατά 32.8% συρρικνώθηκε ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα την περίοδο 2009-2024. Την περίοδο 2019-2024 η μείωση διαμορφώθηκε στο 1.1%, παρά την αύξηση του μέσου ετήσιου πραγματικού μισθού κατά 2.9% τη διετία 2023-2024.

Η Ελλάδα πέρυσι κατέγραψε το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στην Ευρώπη, εμφανίζοντας καλύτερη επίδοση μόνο συγκριτικά με την Ιταλία. Επίσης, η Ελλάδα εμφάνισε το 2024 το χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης σε αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (80.3%) μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.

Την περίοδο 2019-2024 η πραγματική παραγωγικότητα της εργασίας στο σύνολο της οικονομίας αυξήθηκε κατά 1.2%, αλλά το μέσο πραγματικό ωρομίσθιο μειώθηκε κατά 4.7%. Το 2024 το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης των μισθωτών ανήλθε στη χώρα μας στο 8.8%, έναντι 8% το 2023, και 3.8% στο σύνολο της ΕΕ.

Το 2024 το ποσοστό των μισθωτών που δήλωναν στην Ελλάδα ότι αδυνατούν να ξοδέψουν ένα μικρό ποσό χρημάτων για τον εαυτό τους αυξήθηκε από 27.9% το 2023 στο 29.3%.

Επίσης, στο σύνολο της επικράτειας ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός ηλικίας 15-64 ετών μειώθηκε την περίοδο 2009-2024 κατά 6.8% ή 335.7 χιλιάδες άτομα.

Read More

Ευτυχώς υπάρχουν και προϊστάμενοι που σέβονται τις αγωνίες σου

Κλήρωση ισοβαθμούντων υποψηφίων λέει ο ΑΣΕΠ. Μα καλά, είναι δυνατόν όλα να είναι στην τύχη σε αυτόν τον κόσμο;

Τι πάει να πει κλήρωση σε μία διαδικασία πρόσληψης; Δηλαδή το άτομο που θα κληρωθεί του έτυχε τζόκερ, και το άτομο που θα χάσει θα βιώσει μία αδικία, έναν αποκλεισμό, μία κατάσταση οργής που θα μετατραπεί σε αντίστροφη συμπεριφορά στις μελλοντικές του εργασιακές επιλογές.

Γιατί σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν προϊστάμενοι που αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους; Για να γίνεις δικηγόρος σπούδασε νομική σου λένε. Για να γίνεις προϊστάμενος, απλά να έχεις καλές φιλίες, ξέρετε από αυτές που όταν υπάρξει προσωπικό συμφέρον καταλήγουν σε "φιλία κατ' ανάγκη".

Ο καθένας να κοιτάζει τον εαυτό του, να μην κρίνεις σου λέει. Ναι, με γεμάτη τσέπη και "φιλίες" που σε βοηθούν με πλάγιους τρόπους εύκολα το λες. Τί γίνεται στην ώρα της κρίσης; Α μάλιστα, ξαφνικά λες "να το δούμε", και αυτό χάνεται μέσα στο χρόνο. Σκιές και κουκουλώματα. Προϊστάμενοι που κρύβονται από τις απαιτήσεις των θέσεων τους. Ό,τι αρπάξουν.

Κάπως έτσι με κληρώσεις και κλίκες έχει χαλάσει το εργασιακό τοπίο, και ψαχνόμαστε όλοι μας πώς θα επιβιώσουμε. Σοβαρευτείτε, λογικευτείτε, και σκεφτείτε το συνάνθρωπο. Όποιος ή όποια δεν αντιλαμβάνεται τα παραπάνω, να παραιτηθεί άμεσα από τη θέση που ηγείται, και να την αφήσει σε ικανότερα μυαλά.

Αυτά δεν είναι οργή, είναι απλώς η πραγματικότητα αποτυπωμένη με λέξεις. Εκφράζω τη μέση αγανάκτηση, εκείνη που έχουμε όταν δεν παίρνουμε εξηγήσεις. Πώς θα νιώθει αυτό το άτομο που δεν κληρώθηκε; Θα πέσει σε κατάθλιψη; Θα πει "οκ την επόμενη φορά"; Γιατί;

Ντροπή πραγματικά, σε όσους κοιτούν μονάχα τον εαυτό τους. Να σέβεστε τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, και αφήστε τα σχόλια τύπου "πληρώνεστε για αυτό και εκείνο".

Βλέπεις προϊστάμενο με καφεδάκι, κουλούρι στο στόμα, και τα λάδια πάνω στο πληκτρολόγιο χαλαρά, να σου λέει γιατί δε δουλεύεις. Δώσε το παράδειγμα κύριε, κατανοητό;

Ευτυχώς υπάρχουν και καλοί προϊστάμενοι, άτομα που σέβονται τις αγωνίες σου. Δεν είναι όλοι ίδιοι! Προτιμώ να ακολουθώ αυτά τα άτομα, κάντε το και εσείς, μέχρι να καθαρίσει αυτή η κατάσταση.

Read More

Αναδιαμόρφωση πολιτικής μέσω οριζόντιας μείωσης του ΦΠΑ

Η οριζόντια μείωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) έχει άμεση και προβλέψιμη επίδραση στην αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, εφόσον, υπό συνθήκες τέλειου ανταγωνισμού και πλήρους μετακύλισης της μείωσης στην τελική τιμή, οδηγεί σε αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος.

Η αύξηση αυτή είναι ανάλογη του ποσοστού μείωσης του ΦΠΑ, με σταθερό το μισθολογικό κόστος. Θεωρητικά, η κίνηση αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μια μορφή "έμμεσης εισοδηματικής ενίσχυσης", χωρίς να απαιτείται παρέμβαση στο σκέλος των αποδοχών ή των κοινωνικών μεταβιβάσεων.

Ωστόσο, στην πράξη, η αποτελεσματικότητα της μείωσης εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο η φορολογική ελάφρυνση μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή. Σε αγορές με ατελή ανταγωνισμό, υψηλή συγκέντρωση ή χαμηλό βαθμό διαφάνειας τιμών, υπάρχει υψηλός κίνδυνος το όφελος να απορροφηθεί εν μέρει ή και εξ ολοκλήρου από τις επιχειρήσεις, με σκοπό την ενίσχυση του περιθωρίου κέρδους τους.

Η περίπτωση της μείωσης ΦΠΑ στη Γαλλία το 2009 στον τομέα της εστίασης (από 19.6% σε 5.5%) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα: παρά τις κυβερνητικές προσδοκίες για σημαντική αποκλιμάκωση τιμών και αύξηση απασχόλησης, η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό της μείωσης μετακυλίστηκε στους καταναλωτές. Η πλειονότητα καρπώθηκε από τους παρόχους υπηρεσιών ως αύξηση κερδών ή ως εσωτερική αναδιάρθρωση.

Ελλείψει ενός αξιόπιστου και διαφανούς μηχανισμού παρακολούθησης τιμών –όπως ένα Εθνικό Παρατηρητήριο Τιμολόγησης ή ένα Μητρώο Τιμών Καταναλωτή με καθολική υποχρέωση δήλωσης από επιχειρήσεις λιανικής– η εφαρμογή της πολιτικής αυτής ενέχει σοβαρούς κινδύνους στρέβλωσης. Η δημιουργία ενός τέτοιου εργαλείου απαιτεί σημαντικούς πόρους, θεσμική αξιοπιστία και ψηφιακή ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, στοιχεία που σε πολλές περιπτώσεις απουσιάζουν.

Επιπλέον, η μείωση των κρατικών εσόδων από έναν βασικό έμμεσο φόρο δημιουργεί αναγκαιότητα εξεύρεσης αντισταθμιστικών μέτρων, είτε μέσω αύξησης άλλων φόρων είτε μέσω εξορθολογισμού δαπανών. Ο δημοσιονομικός αντίκτυπος μπορεί να είναι σημαντικός, καθώς οι έμμεσοι φόροι συνεισφέρουν συχνά πάνω από το 40% των συνολικών φορολογικών εσόδων σε χώρες με υψηλή κατανάλωση και χαμηλή φορολογική συμμόρφωση στα άμεσα έσοδα.

Read More

Αδικίες και ψυχική διάβρωση στο εργασιακό περιβάλλον

Προφανώς και υπάρχουν αδικίες στο εργασιακό μας περιβάλλον. Πρόκειται για έναν ύπουλο μηχανισμό ψυχικής διάβρωσης. Η παραγκώνιση, η υπονόμευση, και η εργασιακή παράφραση της πραγματικής συμβολής μετατρέπουν το περιβάλλον σε ένα τοξικό σύστημα εκμηδένισης.

Ο εργαζόμενος βιώνει δυσθυμία, ψυχοσωματική εξάντληση, και υφέρπουσα μελαγχολία. Η νοητική κόπωση και η αποδιοργάνωση ταυτότητας οδηγούν σε συναισθηματική απονέκρωση.

Κάθε άδικη αξιολόγηση, κάθε κριτική, κάθε σιωπηλή απαξίωση, γίνεται ενδοψυχικό τραύμα. Το σώμα μιλάει με ταχυκαρδίες και αϋπνία. Κι όμως, πίσω από το χαμόγελο, υποβόσκει η υπαρξιακή καταρράκωση. Μια καθημερινή σιωπηλή αιμορραγία που κανείς δε βλέπει.

Αναλογιστείτε την εργασιακή απομόνωση, ως ένα πέπλο σιωπής που περιβάλλει τον εργαζόμενο, αφήνοντάς τον έκθετο στην αδιαφορία της ομάδας. Η αποξένωση σμιλεύει μια αίσθηση εσωτερικής ρήξης, μια έντονη απόσταση από το κοινό γίγνεσθαι. Η περιθωριοποίηση υφαίνει αόρατα δεσμά, εμποδίζοντας την ενσωμάτωση και υπονομεύοντας την αίσθηση του ανήκειν.

Μέσα σε αυτό το δυστοπικό εργασιακό τοπίο, η συμπερίληψη φαντάζει ως μια ουτοπική αναζήτηση, μια λαχτάρα για αλληλεγγύη και αναγνώριση. Η αποδόμηση αυτών των φραγμών απαιτεί ενσυναίσθηση και μια ολιστική προσέγγιση στην ανθρώπινη συνύπαρξη.

Σήμερα ολοκληρώνεται ένας ακόμα εργασιακός μήνας. Δεν κάνουμε μόνο κριτική, αλλά λέμε ένα μπράβο στην ομάδα! Μία ώθηση για έναν ακόμα καλύτερο μήνα μπροστά μας, και μία γλυκιά υπενθύμιση ότι είμαστε εδώ για να καλύπτουμε ο ένας τον άλλο, όχι για να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας.

Read More

Γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ και η πραγματικότητα

47,410 άτομα αναφέρει ο ΑΣΕΠ ότι δήλωσαν ενδιαφέρον για τον επερχόμενο γραπτό διαγωνισμό. Πλήρωσαν φυσικά και το παράβολο συμμετοχής, υπέρ ταμείου, θα πληρώσουν και μεταφορικά για όσους δεν είναι κάτοικοι Αθήνας ή Θεσσαλονίκης.

Ποιο το νόημα του γραπτού διαγωνισμού υπό αυτή τη μορφή; Δεν υπάρχουν άτομα αξιολόγησης προσωπικού στους δημόσιους φορείς; Δηλαδή όλοι αυτοί οι προϊστάμενοι είναι ανίκανοι;

Όλα τα άτομα που έχουν στην ευθύνη τους 10-50-400 άτομα σε ένα φορέα, δεν υπάρχει ένας ικανός άνθρωπος να αξιολογήσει με μία δομημένη αξιοκρατική έκθεση χίλια ή πέντε χιλιάδες βιογραφικά; Φτιάχνεις μία πλατφόρμα που αναφέρεις ποιος/ποια είσαι αναλυτικά, με πεδία μελετημένα, όχι ό,τι είχαμε το 1980.

Δε με πειράζει αν έχεις συλλογή από κούπες ή εκατό μαγνητάκια στο ψυγείο σου. Θα σε κρίνω για το επαγγελματικό σου προφίλ. Δεν έχω δικαίωμα να ρωτήσω την οικογενειακή σου κατάσταση, αν μένεις Αθήνα ή θα μου "κουβαληθείς" με έξοδα και μωρά.

Σε φιλικό επίπεδο σίγουρα η κουβέντα μπορεί να αναπτυχθεί. Αλλά όχι από κουτσομπολιό. Αντίθετα από σεβασμό και να σε βοηθήσω.

Κάνεις λοιπόν την πρώτη αξιολόγηση αυτόματα με τα πεδία που έχεις σχεδιάσει. Σε 1 δευτερόλεπτο έχεις καταλήξει σε 100 βιογραφικά με τα περισσότερα μόρια. Διαβάζεις εσύ το αρχείο που έχει στείλει κάθε υποψήφια ή υποψήφιος, και την εισαγωγική επιστολή. Καταλήγεις σε 10-15, και καλείς σε συνέντευξη μέσω ίντερνετ. Μη βαριέσαι φίλε, είπαμε να κάνουμε σοβαρή δουλειά, σωστά;

Μηδέν έξοδα, άσε τα παράβολα και τις εκμεταλλεύσεις. Και φυσικά, η διαδικασία από την έναρξη στόχου πρόσληψης, μέχρι την πραγματοποίησή της δεν πρέπει να υπερβαίνει το 3μηνο. Άντε 6 μήνες στη χειρότερη περίπτωση.

Πώς κάνεις σήμερα πρόσληψη με βιογραφικά προ 2-5 ετών; Λέει επιλαχών του 2020 αρνήθηκε να προσληφθεί σήμερα. Ναι, διότι αν περίμενε την πρόσληψη θα είχε πεθάνει στην πείνα!

Read More

Η επιβράβευση του εργαζόμενου είναι απαραίτητη

Το 2024, οι πραγματικές εβδομαδιαίες ώρες εργασίας στην ΕΕ (κύρια εργασία) ήταν κατά μέσο όρο 36 ώρες αναφέρει η Eurostat, μειωμένες από 37 ώρες το 2014.

Οι μεγαλύτερες εβδομάδες εργασίας καταγράφηκαν στην Ελλάδα (39.8 ώρες), τη Βουλγαρία (39.0), την Πολωνία (38.9), και τη Ρουμανία (38.8). Αντίθετα, η Ολλανδία είχε τη μικρότερη εβδομάδα εργασίας (32.1 ώρες), ακολουθούμενη από τη Δανία, τη Γερμανία, και την Αυστρία (33.9 η καθεμία).

Σε μία σωστή εργασιακά κοινωνία, όταν ένας εργαζόμενος/η αποδίδει και μπορεί να ολοκληρώσει τα καθήκοντα για παράδειγμα σε 6 ώρες αντί για 8, τότε επιβραβεύεται. Είτε με προαγωγή, είτε με αύξηση μισθού, είτε με αναβάθμιση καθηκόντων, είτε ακόμα και με την «χαλαρότητα» που προκύπτει με τον έξτρα διαθέσιμο χρόνο. Κάθε εργαζόμενη ή εργαζόμενος που επιβραβεύεται αυξάνει ακόμα περισσότερο την απόδοση, νιώθει περισσότερο την ανάγκη να συμβάλλει στην επιχείρηση. Δεν πάει μόνο για το χρήμα, αλλά πλέον αισθάνεται μία εργασιακή ολοκλήρωση.

Στην Ελλάδα τώρα, όταν ένας εργαζόμενος αναπτύσσει εργαλεία για να κατακτήσει την επίτευξη των καθηκόντων σε λιγότερο χρόνο, δεν έχει την ίδια αντιμετώπιση. Όχι μόνο δεν λαμβάνει μεγαλύτερο μισθό, ή κάποια αναβάθμιση, αλλά αντίθετα ο προϊστάμενος προσθέτει επιπλέον καθήκοντα!

Η λογική λέει, ότι αφού καταφέρνεις να κάνεις τη δουλειά σου σε πιο σύντομο χρόνο από ότι ένα άλλο άτομο, τότε κάνε ακόμα 10 πράγματα, ώστε να μην καθίσεις δευτερόλεπτο!

Και θα πω στο σημείο αυτό, αν δεχθώ να κάνω ακόμα 10 πράγματα, παρακαλώ να αυξηθεί ο μισθός μου. Λογικό δεν είναι; Όχι να κάνω συν 10, για να λάβω τα ίδια και πάλι. Βρήκαμε κορόιδο;

Από την άλλη πλευρά, δώσε μου τον επιπλέον χρόνο ως επιβράβευση, να βελτιώσω ακόμα περισσότερο την εργασία μου, να βρω μία καινοτομία. Η συνεχής πίεση στον εργαζόμενο οδηγεί σε εξουθένωση, και αυτομάτως σε μείωση εργασιακής απόδοσης.

Read More

Δεν είναι βιώσιμη η δημιουργία οικογένειας με τις παρούσες συνθήκες

Κα. Δόμνα (υπουργός Εργασίας) δανείζομαι το λόγο σας για να πω μερικά πράγματα όπως είναι, γιατί πολλοί έχουν παρεξηγήσει τους νέους/νέες. Νεότητα και γονεϊκότητα δε μπορούν να συνδυαστούν. Όχι γιατί οι νέοι τα βρήκαν όλα έτοιμα και δε ξέρουν να παλεύουν όπως λένε κάποιοι εξυπνάκηδες με κληρονομιές, μαύρο χρήμα, 10 κολλητούς με υπόγειες business, και τζάκι οικογενειακό.

Αντίθετα, οι νέες και οι νέοι παλεύουν για υλικά ή μη αγαθά τα οποία άλλοι βρήκαν έτοιμα, ή είχαν τις συνθήκες να τα αποκτήσουν πολύ ευκολότερα.

Με ετήσιο ατομικό εισόδημα στα 8-12 χιλ. ευρώ όχι μόνο δε μπορείς να κάνεις παιδί, αλλά ούτε καν σχέση! Βλέπω τον οδοντίατρο να λαμβάνει 50 ευρώ για διάγνωση 10 λεπτών, και έπειτα κάθε επίσκεψη έξτρα αμοιβή, ενώ εγώ με διδακτορικό λαμβάνω π.χ. 4-6.5 ευρώ την ώρα, και αυτά μικτά. Με δουλεύετε;

Όταν κα. Δόμνα η νέα ή ο νέος καταφέρει να έχει εισόδημα π.χ. 12χιλ. ευρώ, αφαιρείς όλα τα έξοδα ενοίκια φόρους λογαριασμούς και υποχρεωτικά αναγκαία, και καταλήγεις με 1-2χιλ. ευρώ απόθεμα στην καλύτερη περίπτωση. Εκεί, λες να τα χρησιμοποιήσω για βόλτες, να τα αποταμιεύσω, να κάνω τι; Μπορώ να αγοράσω κάτι; Πόσοι γονείς αγοράζουν στα παιδιά τους αυτοκίνητα γιατί δεν υπάρχει τεκμήριο δικαιολογίας εξόδου αγοράς;

Δεν περισσεύουν γιατί το δημόσιο νοσοκομείο που θα πας το παιδί σου δε θα σε εξυπηρετήσει ορθά και δίχως αμοιβή το απόγευμα, όταν θα έχω κενό από τη δουλειά μου. Ραντεβού λέει, μα δεν υπάρχουν ειδικά στην περιφέρεια, στα νησιά. Σχολεία, εμβόλια, πάνες, γάλα, ειδικές περιπτώσεις με αλλεργίες ή ό,τι άλλο, πράγματα που είναι βασικά, δε λέω αν θα έχουμε ένα παιχνίδι για δημιουργική ενασχόληση.

Υπάρχει χρόνος να κάτσει η νέα ο νέος με το μωρό; Όχι, γιατί αν αφιερώσεις χρόνο τότε χάνεις την εργασία σου. Οι γονείς θα μεγαλώνουν τα παιδιά σου; Λάθος! Έτσι δημιουργούνται λανθασμένα πρότυπα και αντιλήψεις, και χάθηκε ο πυρήνας της οικογένειας με βάση την εξέλιξη. Η νέα γενιά μαθαίνει πράγματα όπως τα έζησε η γενιά δύο φορές πίσω. Οδηγούμαστε συνεχώς σε loop ιδεών. Ποια πρόοδος;

Λέτε κα. Δόμνα, ότι για ένα μεγάλο ποσοστό νέων ηλικίας 25-35 ετών, η δημιουργία οικογένειας μοιάζει με μακρινό ενδεχόμενο, συμπληρώνοντας ότι "πρώτα έρχονται άλλοι στόχοι: Να βρουν τον «σωστό» σύντροφο, που θα είναι πάντα δίπλα τους, να νιώσουν εσωτερικά ώριμοι, να τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, να έχουν κατακτήσει προσωπικές και επαγγελματικές φιλοδοξίες".

Ποιες επαγγελματικές φιλοδοξίες; Εδώ ούτε φίλους δε μπορείς να έχεις δίχως χρήματα πλέον. Σου λέει πάμε για καφέ και αμέσως σκέφτεσαι το λογαριασμό, αντί για το πώς θα περάσεις όμορφα ένα τρίωρο με καλή παρέα. Οι άνθρωποι έχουν ατομικά συμφέροντα παντού, δίχως να κάνω κριτική, έτσι είναι πλέον η κοινωνία.

Ο καθένας η κάθε μία, ότι αρπάξει, ότι μπορέσει, όπως κάνει τα λιγότερα λαμβάνοντας τα περισσότερα, όπως μπορέσει να δώσει ευθύνες σε άλλους για να γλιτώσει τον εαυτό του. Και όταν ενδιάμεσος μοχλός σχέσεων, οικογένειας, φιλίας, επαγγελματικών σχέσεων, είναι μονάχα το χρήμα, τότε προφανώς χάνεται κάθε ελπίδα για ανάπτυξη σχέσης, κάθε όνειρο για κάτι που πραγματικά αξίζει.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου εντός τριών μηνών. Σε χρησιμοποιούν, ή τους χρησιμοποιείς, κανένας δε θέλει δεσμεύσεις γιατί νιώθει άβολα, νιώθει πίεση, νιώθει ότι κάτι δε γίνεται σωστά. Συμβιβαζόμαστε γιατί δεν έχουμε άλλες επιλογές. Ο ένας δεν είναι αρκετός για οικογένεια, θέλει δύο!

Read More

Μέσα στην υπαρξιακή μας αμφιθυμία...

Μέσα στην υπαρξιακή μας αμφιθυμία, παρατηρούμε μια λεπταίσθητη παλινδρόμηση μεταξύ νοητικής ενδοσκόπησης και συναισθηματικής απορρύθμισης. Η ψυχοδιανοητική μας διαύγαση διακόπτεται από φευγαλέες απολήξεις ενός μεταφυσικού στοχασμού, που εγείρει ατέρμονες απορίες περί οντολογικής συνειδητότητας.

   Η ασάφεια της διαπροσωπικής μας διαλεκτικής οφείλεται στην εσωστρεφή μας μετωνυμία, σε συνδυασμό με έναν είδος υπαρξιακού μαρασμού. Πνιγμένοι στην ασυμμετρία του χρόνου και στη διακειμενικότητα της σκέψης, παραδιδόμαστε στην ενδοκοσμική μας παρορμητικότητα, αναζητώντας μια ουτοπική συμφιλίωση μεταξύ του αισθητικού και του ηθικού ιδεώδους.

   Ίσως, τελικά, ο εαυτός μας να είναι μια ανατροφοδοτούμενη παραίσθηση, καθοδηγούμενος από δυνάμεις ανώτερες των προσδοκιών μας. Η υπόσταση του εαυτού μας ίσως να συνιστά ένα γνωσιακό είδωλο που ανακυκλώνεται εντός ενός κλειστού βρόχου αυταπάτης.

Read More