(Economistmk) - Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο από την ιστοσελίδα CNNMoney.com, συνολικά έχουν χαθεί περισσότερες από 7,9 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, από τις οποίες οι περισσότερες χάθηκαν για πάντα. Σε μηνιαία βάση προθέτονται τουλάχιστον 100.000 ακόμα θέσεις εργασίας, ενώ για την ανάκαμψη αυτού του φαινομένου θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον έως το 2013.

Παράλληλα, όσον αφορά την κατάσταση στην Ελλάδα, η ανεργία αγγίζει πλέον το 12%, ενώ υπολογίζεται πως πολύ σύντομα ο αριθμός των ανέργων θα φτάσει, ή ακόμα και θα ξεπεράσει κατά πολύ το 1 εκατομμύριο. Επομένως, η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται, και μία σύγκριση με τα γεγονότα του 1929 μόνο τυχαία δεν είναι.

Την περίοδο 1929-1932 λοιπόν, ξέσπασε μία πολύ μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία είχε ως αφετηρία την αιφνίδια ραγδαία πτώση των τιμών στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης των Ηνωμένων Πολιτειών. Άμεσες επιπτώσεις της ήταν οι διαδοχικές τραπεζικές πτωχεύσεις αρχικά στην Αμερική, η απόσυρση των αμερικανικών κεφαλαίων από την Ευρώπη και ιδιαίτερα από τη Γερμανία, η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και των εμπορικών συναλλαγών σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς και η αποδιοργάνωση του διεθνούς νομισματικού συστήματος με την υποτίμηση και της αγγλικής λίρας το 1931. Παράλληλα οι κοινωνικές συνέπειες υπήρξαν δραματικές, καθώς το 1932 καταγράφτηκαν πάνω από 30 εκατομμύρια άνεργοι παγκοσμίως, ενώ στη Γερμανία ο αριθμός αυτός έφτασε τα 5 εκατομμύρια. Επιπλέον, ισχυρό υπήρξε το πλήγμα που δεχόταν το φιλελεύθερο δημοκρατικό πρότυπο στο πεδίο της οικονομίας, με αποτέλεσμα να προωθηθεί τόσο η σταλινική Ρωσία, όσο και η φασιστική Ιταλία. Τότε, παρατηρείται και το μεγάλο πολιτικό κέρδος του κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, το οποίο στις εκλογές του 1928 είχε συγκεντρώσει ποσοστό 2,6%, ενώ τον Μάρτιο του 1933 έφτασε το 44%. Στη συνέχεια ο Χίτλερ χρησιμοποιώντας τις δικές του μεθόδους, κατέλαβε την εξουσία με τη βία, ανακηρύχτηκε «καγκελάριος», κατήργησε μετά από δημοψήφισμα του 1934 τη δημοκρατία και αυτοαναγορεύθηκε πρόεδρος του Ράιχ (ενός Γερμανικού κράτους ενωμένου και όχι ομοσπονδιακού, συγκεντρώνοντας έτσι όλες τις εξουσίες). Την ίδια στιγμή, οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα είχαν ως αποτέλεσμα την υπερχρέωσή της στο εξωτερικό, με την κυβέρνηση να επιβάλει έκτακτα μέτρα. Αν και αυτά ήταν ιδιαίτερα σκληρά, όπως για παράδειγμα η αυξημένη φορολογία, δε θα αποτραπεί τελικά η χρεωκοπία του 1932. Η βιομηχανία δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα, ενώ λήφθηκαν για πρώτη φορά μέτρα και στον τομέα της ασφάλισης, με τη σύσταση του ΙΚΑ το 1937 (το θέμα του ασφαλιστικού κάνει έντονη την παρουσία του σε καιρούς κρίσης).

Αυτά συνέβησαν τότε, πριν περίπου 80 χρόνια από σήμερα. Δίχως αμφιβολία υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία, ενώ αξίζει να γίνει αναφορά και στα λόγια του John Maynard Keynes: «Τα σημαντικότερα μειονεκτήματα της οικονομικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε είναι η αποτυχία της να προσφέρει πλήρη απασχόληση στους εργαζομένους, καθώς και η αυθαίρετη και άνιση κατανομή του πλούτου και των εισοδημάτων».