(Economistmk) - Η Ελλάδα θα δεσμευτεί άμεσα με νέα οικονομικά μέτρα, είτε αυτά είναι μέτρα λιτότητας είτε μεταρρυθμίσεις με έντονο οικονομικό κόστος. Το πρόβλημα ωστόσο είναι βαθύτερο, πολυδιάστατο, και σε καμία περίπτωση αποκλειστικά Ελληνικό.

Είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί, το γεγονός ότι το δημοψήφισμα έγινε απλά για να χρησιμοποιηθεί ως ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί. Δεν ήταν δηλαδή η απόλυτη λαϊκή εντολή που θα έδινε άμεσα λύση ουσίας για τη χώρα, ούτε βέβαια η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος θα έπαιρνε απολύτως υπ’ όψιν του την Ελληνική βούληση, παρά το ισχυρό και ιστορικό ΟΧΙ.

Πολλοί μιλούν για παράλληλα νομίσματα, για υιοθέτηση του δολαρίου, για ένα ευρώ μέτριας αξίας και άλλα πολλά. Μα αλήθεια, πώς νομίζετε πως γίνονται οι αλλαγές νομίσματος σε μία πολιτισμένη χώρα; Ποιος από εσάς πιστεύει πως η Ελλάδα θα μπορούσε να εισάγει τη δραχμή σε μία νύχτα, και όλα να είναι μια χαρά; Είναι δυνατόν να πιστεύετε κάτι τέτοιο, την ίδια στιγμή μάλιστα που έχουμε πρόσφατο παράδειγμα, την αλλαγή από δραχμή σε ευρώ;

Το νόμισμα του ευρώ, εισήχθη την 1η Ιανουαρίου 1999 και έγινε το νόμισμα περισσότερων από 300 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη. Τα τρία πρώτα χρόνια ήταν απλώς ένα άυλο νόμισμα, το οποίο χρησιμοποιούνταν μόνο για λογιστικούς σκοπούς, π.χ. στις ηλεκτρονικές πληρωμές. Τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα ευρώ τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις την 1η Ιανουαρίου 2002 και αντικατέστησαν τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα των εθνικών νομισμάτων αρχικά σε δώδεκα χώρες.

Έτσι, η περίοδος προσαρμογής ήταν τρία χρόνια για ένα νόμισμα κοινό για μία ολόκληρη ήπειρο. Βέβαια, το μέγεθος της Ελλάδας επιτρέπει την επιτάχυνση των διαδικασιών, όμως και πάλι αυτά τα δύο χρόνια που θα χρειαστούν, θα είναι αρκετά για ολοκληρωτική καταστροφή και των τελευταίων υποδομών της χώρας.

Το οικονομικό σύστημα σήμερα είναι ανεπαρκές όχι μόνο ως προς το ίδιο το νόμισμα, όπως και αν λέγεται αυτό, αλλά κυρίως ως προς την πραγματική αξία του νομίσματος. Οι τράπεζες στην Ελλάδα παραμένουν για τουλάχιστον δύο εβδομάδες κλειστές. Η συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι υψίστης σημασίας. Όσοι προχωρούν σε αναλήψεις χρημάτων για αποθήκευση και όχι για επανεπένδυση, στην πραγματικότητα αποσύρουν τα κεφάλαια που έχουν δανείσει στις τράπεζες. Ως εκ τούτου, οι αποταμιευτές αποσύροντας κεφάλαια καταστρέφουν το σύστημα το οποίο οι ίδιοι χρειάζονται για να προοδεύσουν, είτε με δανεισμό είτε με τόκο.

Το οικονομικό σύστημα σήμερα έχει επίκεντρο τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια. Ενδεικτικά, η τρέχουσα οικονομική κρίση στην Κίνα αποφέρει απώλειες ύψους 3.2 τρισ. δολ. σε τρεις μόλις εβδομάδες. Το ότι οι κινεζικές αρχές απαγόρευσαν στους μετόχους που κατέχουν ποσοστό μεγαλύτερο του 5% του μετοχικού κεφαλαίου μιας εταιρίας, να πουλήσουν τις μετοχές τους για τους επόμενους έξι μήνες, αποτελεί μία ακόμα επέμβαση σε ένα ανεπαρκές οικονομικό σύστημα.

Σύμφωνα με έρευνα της Credit Suisse, το 10% των Ελλήνων διαχειρίζεται το 56% του εθνικού πλούτου. Την ίδια στιγμή, το πλουσιότερο 20% του ελληνικού πληθυσμού είχε το 2013 κατά 6.5 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το φτωχότερο 20% του πληθυσμού σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει πως περισσότεροι από 1 στους 3 πολίτες, ήτοι συνολικά 3,884,700 άτομα βρέθηκαν το 2013 σε καθεστώς φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.

Η Ελλάδα επομένως, είναι μία χώρα που με δικά της λάθη εξαιτίας των πολιτικών της επιλογών, βρέθηκε πολύ γρήγορα σε δύσκολη θέση, όμως και οι άλλες χώρες, όπως η Γερμανία ή η Γαλλία, σύντομα θα βρεθούν σε κρίση. Η Κίνα ήδη παρακολουθεί τις εξελίξεις της φούσκας στην οικονομία της, ενώ η Αμερική ακόμα δεν έχει συνέλθει από την οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008. Και η ιστορία συνεχίζεται, αφού το 71% του πληθυσμού της γης ζει με λιγότερα από 10 δολάρια την ημέρα.