Τα μέτρα για το ασφαλιστικό και το φορολογικό που ψηφίσθηκαν στη Βουλή -όπως αναμενόταν- σε συνδυασμό με τους έμμεσους φόρους που θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες, αποτελούν την επιβεβαίωση της ανύπαρκτης διαπραγματευτικής δύναμης από την Ελληνική πλευρά. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν πως στην Ελλάδα έχει γίνει μία αρκετά εντυπωσιακή πρόοδος ως προς την ψήφιση μέτρων, ωστόσο την ίδια στιγμή παρατηρούν απόκλιση σχεδόν σε κάθε στόχο.

Έτσι, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία στις 24 Μαΐου 2016, θα πρέπει να ψηφιστεί και η ρήτρα αυτόματης λήψης έκτακτων μέτρων. Πρόκειται για έναν μηχανισμό ο οποίος θα ενεργοποιείται αυτόματα κάθε χρόνο τον Ιούνιο εφόσον τα στοιχεία της Eurostat του Απριλίου δείχνουν απόκλιση από τους στόχους του προϋπολογισμού του προηγούμενου έτους, με εξαίρεση τις αμυντικές δαπάνες και την κοινωνική πρόνοια.

Μία δέσμευση της Ελληνικής πλευράς, πως πλέον θα λαμβάνονται με μία αυτοματοποιημένη διαδικασία λήψης έκτακτων μέτρων λιτότητας, όλα τα αναγκαία πρόσθετα μέτρα δίχως τις καθυστερήσεις που είδαμε το 2015, αλλά και τους τελευταίους μήνες το 2016, και πολιτικά παίγνια. Οι κυβερνήσεις από εδώ και στο εξής, δε θα χρειάζονται να συζητούν επί μήνες το τι θα περιλαμβάνει το νέο πακέτο μέτρων, καθώς ήδη θα γνωρίζει πως η μη επίτευξη συγκεκριμένων στόχων με προκαθορισμένα αυστηρά κριτήρια θα οδηγήσει σε συγκεκριμένα μέτρα μείωσης δαπανών, όπως μισθούς και συντάξεις, ή άλλα πρόσθετα όπως οι ιδιωτικοποιήσεις.

Ειδικότερα, ο πρόσθετος μηχανισμός έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να νομοθετηθεί για να εξασφαλιστεί ότι μια δέσμη μέτρων, συμπεριλαμβανομένων προκαθορισμένων μέτρων, θα εφαρμοστεί αυτόματα, μόλις υπάρχουν αντικειμενικές ενδείξεις μη επίτευξης των ετήσιων στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος στο πρόγραμμα (3.5% σε μεσοπρόθεσμη βάση). Εάν τα μέτρα λαμβάνονται με ένα προσωρινό χαρακτήρα, όταν ενεργοποιείται ο μηχανισμός, τότε τα μόνιμα διαρθρωτικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων για τα έσοδα, θα τίθενται σε ισχύ το επόμενο έτος, ως μέρος της τακτικής διαδικασίας του προϋπολογισμού, προκειμένου να επαναφέρουν τον προϋπολογισμό σε σωστή τροχιά.

Ωστόσο, θα αναρωτηθεί κανείς τι κέρδισε τελικά η Ελλάδα από το περσυνό δημοψήφισμα. Αυτό που είχε ως αποτέλεσμα, ήταν εξαρχής η αναφορά στη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά και της μείωσης αυτού, με στόχο την ανάπτυξη και συνεπώς την αύξηση του ΑΕΠ. Έτσι, στο τελευταίο Eurogroup (9/5/2016) για πρώτη φορά χρονικά, συμφωνήθηκε να καθοριστεί ένας δείκτης αναφοράς (benchmark) για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με τον οποίο -με βάση το κεντρικό σενάριο της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους (Debt Sustainability Analysis, DSA)- οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας θα πρέπει να παραμείνουν σε μια βιώσιμη πορεία.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι δανειστές υποσχέθηκαν ότι θα παρέχουν τα αναγκαία κεφάλαια για αποπληρωμή των υποχρεώσεων της Ελλάδας, με τέτοιο τρόπο και ρυθμό ώστε το πρόγραμμα να είναι βιώσιμο. Η σημαντικότερη είδηση ωστόσο είναι πως το Eurogroup επιβεβαιώνει ότι αποκλείεται το ονομαστικό κούρεμα του χρέους και ότι όλα τα μέτρα που λαμβάνονται θα είναι εναρμονισμένα με την κείμενη νομοθεσία της ΕΕ και το νομικό πλαίσιο του ESM και του ΕΤΧΣ.