Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), βασικό καθήκον της είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, η οποία ορίζεται ως ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού (βάσει του Εναρμονισμένου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, ΕνΔΤΚ) σε επίπεδα κάτω αλλά πλησίον του 2% μεσοπρόθεσμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) παρουσιάζει το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθωρισμό στο 1.2%, η Ευρωζώνη στο 1.8%, ενώ στη Γερμανία ο πληθωρισμός άγγιξε το 1.9%.

Επειδή όμως την ίδια στιγμή το τραπεζικό επιτόκιο στη Γερμανία προσεγγίζει το μηδέν, ο πληθωρισμός μειώνει την αξία των καταθέσεων. Σύμφωνα με υπολογισμούς της γερμανικής DZ Bank όπως αναφέρει το δίκτυο DW, 100 ευρώ σήμερα θα έχουν αξία στα τέλη του 2017 μόλις 98.28 ευρώ, με δεδομένο ότι ο πληθωρισμός στη Γερμανία θα αγγίξει το 1.78%. Για το σύνολο των γερμανικών καταθέσεων ύψους 2.24 τρισεκατομμυρίων ευρώ αυτό συνεπάγεται ότι στο τέλος της χρονιάς θα έχει μειωθεί η αξία τους κατά 36 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ο Γερμανικός λαός, έχοντας ως γνήσιο χαρακτηριστικό του την αποταμίευση κεφαλαίου κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει διαμορφώσει παράλληλα ένα πλαίσιο οικονομικής πολιτικής που αποφέρει τεράστια έσοδα. Το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας εκτιμάται ότι ανήλθε στο νέο υψηλό ρεκόρ των 297 δισ. δολαρίων το 2016, ξεπερνώντας και πάλι αυτό της Κίνας και αποτελώντας το υψηλότερο στον κόσμο, σύμφωνα με το οικονομικό ινστιτούτο του Μονάχου Ifo. Αυτό θα αντιστοιχεί στο 8.6% του συνολικού ΑΕΠ, το οποίο σημαίνει ότι και πάλι θα παραβιάσει το ανώτατο όριο του 6% που συνιστά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το 2015, το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών ανήλθε στα 271 δισ. δολάρια. Συνεπώς, η επιχειρηματικότητα και η πολιτική της Γερμανίας έχει ως αποτέλεσμα την εισροή μαζικών κεφαλαίων, και παρά την απομείωση της αξίας των καταθέσεων η χώρα συνεχίζει να πλουτίζει με πολύ μεγάλο ρυθμό.

Ποιος είναι επομένως ο ρόλος της ΕΕ απέναντι στη συσσώρευση πλούτου στη Γερμανία; Ενδεικτικά η Κομισιόν και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν καλέσει τη Γερμανία να αυξήσει την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές προκειμένου να βοηθήσει να μειωθούν οι παγκόσμιες οικονομικές ανισορροπίες και να τροφοδοτηθεί η παγκόσμια ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης και της ανάπτυξης στην ευρωζώνη. Η Γερμανία ωστόσο φαίνεται πως απορρίπτει αυτή την κριτική σύμφωνα με δημοσιεύματα, λέγοντας ότι έχει ήδη αυξήσει την εγχώρια ζήτηση εισάγοντας ένα εθνικό κατώτατο μισθό το 2015 και συμφωνώντας σε σημαντική επέκταση του δικαιώματος συνταξιοδότησης το 2016. Ο Ελάχιστος μισθός καθορίστηκε στα 1,473 ευρώ το μήνα, γεγονός που κατατάσσει τη Γερμανία στις κορυφαίες θέσεις της ΕΕ.

Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναζητήσει τα αίτια συσσώρευσης του πλούτου στη Γερμανία, με σκοπό τη μερική αντιστροφή των κεφαλαιακών ροών, όχι μόνο με τη δύναμη των νόμων, αλλά με τους ελεύθερους κώδικες της οικονομίας και των αγορών. Να προωθήσει δηλαδή τέτοιους κανόνες, έτσι ώστε οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ να αποκτήσουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, και κατ' επέκταση θέση στη συνολική ανάπτυξη της Ευρώπης ως ένα σύνολο από συνεργαζόμενες χώρες. Όμως, όσο οι πολιτικές πιέσεις είναι ορατές, τόσο η Ευρώπη θα χάνει το πλεονέκτημα της ενιαίας αγοράς που προσπάθησε να δημιουργήσει.