Σημαντικός ο τουρισμός στην Ελλάδα αλλά υστερεί σε έσοδα

Στην Ελλάδα υπάρχει μία ασάφεια σχετικά με το ποιος κλάδος δραστηριοτήτων αποφέρει περισσότερα έσοδα στην οικονομία, καθώς η πλειοψηφία απαντά άμεσα ότι ο τουρισμός αποτελεί το νούμερο ένα "προϊόν" της χώρας. Κι όμως, ο τουρισμός με βάση τα επίσημα στοιχεία, ως προς τα έσοδα, δεν είναι ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας μας.

   Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2018 από το Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), η συνολική συμμετοχή στο συνολικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας είναι στο 30.9%, ενώ η συνολική συμμετοχή στην απασχόληση αγγίζει το εντυπωσιακό 25.9% επί της συνολικής απασχόλησης, με 988,600 εργαζόμενους.

   Ωστόσο, σε επίπεδο εσόδων, ο εισερχόμενος τουρισμός αποδίδει μονάχα 15.6 δισ. ευρώ (δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα από κρουαζιέρα) όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Τράπεζα της Ελλάδας, αφού οι 30.1 εκατομμύρια αφίξεις μη κατοίκων Ελλάδας δαπανούν κατά μέσο όρο μονάχα 520 ευρώ ανά άτομο.

   Να σημειωθεί παράλληλα, ότι το 54.8% των αφίξεων αλλοδαπών πραγματοποιείται τη θερινή τουριστική περίοδο, τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο, έως και Σεπτέμβριο, καταγράφοντας μία εποχικότητα που συμπιέζει σημαντικά τα έσοδα των εργαζομένων αυτού του κλάδου. Οι τελευταίοι, αναγκάζονται να εργάζονται ακόμα και διπλές βάρδιες προκειμένου να ανταπεξέλθουν, αφού προσπαθούν τόσο να καλύψουν τις έντονες ανάγκες της αγοράς τους παραπάνω μήνες, όσο και να αποκομίσουν τα απαραίτητα έσοδα ώστε να επιβιώσουν το χειμώνα που ο τουρισμός συρρικνώνεται σημαντικά.

   Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να μας απασχολεί, είναι ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να μετακινηθούν αυτούς τους μήνες, καθώς το 70% των ξενοδοχειακών κλινών συγκεντρώνονται σε μόλις τέσσερις (4) περιοχές της Ελλάδας. Να σημειωθεί ότι η ξενοδοχειακή υποδομή της χώρας αποτελείται από 10,121 ξενοδοχεία με 798,650 κλίνες.

   Συνεπώς, είναι εξαιρετικά θετική η εξέλιξη ότι ο τουρισμός συνεχώς αυξάνεται, όμως πρέπει να δοθεί σημασία στην αντιμετώπιση των εργαζομένων του κλάδου, στην εξεύρεση λύσεων για την αύξηση των εσόδων από τον εισερχόμενο τουρισμό κάτι που δυνητικά θα ενθάρρυνε και τις αμοιβές στους εργαζόμενους, όπως επίσης και στη διεύρυνση τόσο της εποχικότητας όσο και της γεωγραφικής συγκέντρωσης του τουρισμού.