Κοροναϊός: Η κυβέρνηση προωθεί υποχρεωτικά έσοδα σε εταιρίες μασκών

Έχοντας καταγράψει περισσότερα από 3.3 εκατομμύρια κρούσματα κοροναϊού και 230 χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως σε διάστημα τριών μηνών, ο κοροναϊός COVID-19 συνεχίζει τη θανατηφόρα πορεία του, με τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις. Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι καλύτερη συγκριτικά με άλλες χώρες, ωστόσο ο πολιτικός σχεδιασμός για τη νέα πραγματικότητα πρέπει να αναθεωρηθεί σε ορισμένα σημεία.

   Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στον εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας για το νέο κοροναϊό, ο οποίος δεν κάνει κάτι άλλο πέρα από την εργασία του. Ο Τσιόδρας μελετά τα δεδομένα ως επιστήμονας, και έχοντας τη στατιστική ανασφάλεια των δεδομένων προσπαθεί να αναπτύξει σχέδια για το κράτος. Δεν είναι ήρωας, δεν είναι ο κορυφαίος όλων. Είναι ένας πολίτης, ένας επιστήμονας με θέση ευθύνης, που προσπαθεί να εργαστεί στον τομέα που υπηρετεί εδώ και δεκαετίες. Το αν ασχοληθεί τελικά με την πολιτική εκμεταλλευόμενος τη προβολή του αυτό το διάστημα είναι άλλο θέμα.

   Έτσι λοιπόν, σχετικά με τα μέτρα προστασίας και τη χρήση μάσκας ως ισχυρή σύσταση ή και υποχρέωση, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης δήλωσε χαρακτηριστικά ότι αν και φαίνεται παράλογο, όλα τα δεδομένα τώρα στηρίζουν τη χρήση της μάσκας, ενώ στην αρχή της επιβολής καραντίνας το Μάρτιο όχι.

   Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας άνθρωπος που θα εκτεθεί σε κοινόχρηστους χώρους αρκετές ώρες, θα πρέπει να χρησιμοποιεί τουλάχιστον τρεις ή και περισσότερες μάσκες. Οι επαναχρησιμοποιούμενες δεν έχουν πρακτικότητα ή και ασφάλεια. Ο κ. Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, καθηγητής Πνευμονολογίας - Εντατικής Θεραπείας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, μιλώντας στην ΕΡΤ δήλωσε ότι η χρήση της υφασμάτινης μάσκας δεν αρκεί για να προστατεύσει κάποιον από σταγονίδια, αρκεί μόνο για ψυχολογικούς λόγους και για την αποφυγή επιβολής προστίμου.

   Άρα η μίας χρήσης μάσκα είναι μονόδρομος, αφού είναι αδύνατη η ασφαλής αποθήκευση της μάσκας πολλαπλών χρήσεων έως ότου ο χρήστης την απολυμάνει γυρνώντας σπίτι. Όπου και αν την ακουμπήσει πάνω του, στην τσάντα του, αυτό το άτομο θα έχει μόνιμα μία εστία μόλυνσης. Επομένως, μόνο οι μίας χρήσης μάσκες είναι σωστές, και για αυτό θα πρέπει να τεθούν κανόνες και συστάσεις αλλά όχι υποχρεωτική χρήση αυτών, γιατί αναπτύσσονται συμφέροντα που κάθε άλλο παρά ηθικά δεν κρίνονται.

   Ενδεικτικό παράδειγμα η περίπτωση μίας ιδιωτικής εταιρίας με ετήσιο κύκλο εργασιών προ κοροναϊού περί τα 15-20 εκατ. ευρώ, της οποία οι εκπρόσωποι τη διαφημίζουν με κάθε τρόπο μέσω τηλεόρασης και διαδικτύου, λέγοντας ότι από το μηδέν έχει πλέον δυναμική παραγωγής ακόμα και ενός εκατομμυρίου μασκών προσώπου ημερησίως. Το κρίσιμο σε αυτό είναι ότι αναφέρονται συνεχώς για την τεράστια βοήθεια που δέχθηκαν από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Υγείας, τα οποία μεσολάβησαν για τη μεταφορά δύο μηχανών παραγωγής μασκών από το εξωτερικό.

   Πρακτικά δηλαδή, η κυβέρνηση μεσολάβησε ώστε μία ιδιωτική επιχείρηση να μπορεί να παράγει την ημέρα ένα εκατομμύριο μάσκες, που αν π.χ. έχουν ένα ευρώ τελική τιμή, η χοντρική τιμή αυτών μπορεί να είναι της τάξεως των 50-70 λεπτών. Ακόμα και στα 30 λεπτά η μία να είναι, τότε μιλάμε για έσοδα της τάξεως των 300 χιλιάδων ευρώ ημερησίως, και μάλιστα με τη βοήθεια του κράτους.

   Επομένως, αντί να βοηθά ιδιωτικές επιχειρήσεις για την παραγωγή μασκών, και στη συνέχεια δημιουργεί νομικά την υποχρέωση αγοράς και χρήσης της, τότε η κυβέρνηση με νόμο προσφέρει κύκλο εργασιών σε ιδιωτικά συμφέροντα. Αντί αυτού θα έπρεπε το κράτος με τους μηχανισμούς του και τις παραγωγικές δομές, να επιτάξει όλες τις μηχανές παραγωγής μασκών, και να καλύπτει με εξαιρετικά χαμηλό κόστος αν όχι δωρεάν τη χρήση τους.

   Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει και κίνδυνος από τη λανθασμένη χρήση και εφαρμογή της μάσκας. Ένας υγιής μπορεί να μολυνθεί εξαιτίας της υποχρέωσης χρήσης της, εφόσον δεν υπάρχουν κατάλληλες προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα η κάλυψη του κόστους αγοράς, η δυνατότητα απόρριψής της, ή απολύμανσής της. Υφασμάτινες, πάνινες, ή χάρτινες δεν καλύπτουν τα δεδομένα, ενώ στην πράξη μόνο η μίας χρήσης μάσκα μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη επίπεδα προστασίας, όπως έγινε αναφορά και παραπάνω.

   Ακόμα, αν και στα σχολεία η χρήση μασκών θα γίνεται προαιρετικά, εκεί υπάρχει άλλο θέμα. Θα τονίσω ότι δεν πρέπει να χαθεί ένα καλοκαίρι σε καιρό πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα, για ποιο λόγο δε μπορούν οι εκπαιδευτικές δομές να ολοκληρώσουν το τρέχων σχολικό και ακαδημαϊκό έτος έως το τέλος Ιουλίου, αλλά να αρχίσει το επόμενο από την 1η Αυγούστου, δίνοντας έτσι το περιθώριο για κλείσιμο των μονάδων σε πιθανότητα έξαρσης του ιού τον επερχόμενο χειμώνα. Το να πάνε οι μαθητές 15 μέρες σχολείο να πάρουν απολυτήρια με βαθμούς τριμήνου του 18 και του 20 χωρίς εξετάσεις δεν αποτελεί οργανωμένο σχέδιο, αλλά απλή δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων.

   Τέλος, υπάρχει επιτέλους φάρμακο; Πιστεύω ότι ναι, υπάρχει φάρμακο, βλέποντας τη μείωση ατόμων στις μονάδες εντατικής θεραπείας αλλά και τη γενική μείωση όσων νόσησαν μέσω θεραπείας, ωστόσο είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο, κάτι που συνεπάγεται ότι δε μπορεί να χορηγηθεί στο γενικό πληθυσμό. Έως ότου εξασφαλιστεί η ουσιαστική συμβολή από τη χρήση του δίχως παρενέργειες, δε μπορεί και δεν πρέπει να γίνει υποχρεωτική η χρήση ενός εμβολίου, καθώς πειράματα με εμβόλια και εκατομμύρια δόσεις που έμειναν αδιάθετες και προωθήθηκαν σε τρίτες χώρες όπως συνέβη στην προηγούμενη πανδημία με τον Η1Ν1 το 2009, δεν πρέπει να επαναληφθούν.

   Συνεπώς, ο κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει μέσω τέτοιων ενεργειών να σπαταληθεί η πολύ καλή πορεία της χώρας έως σήμερα απέναντι στον ιό και τον αόρατο βιολογικό πόλεμο. Παράλληλα δεν πρέπει να προωθούνται ιδιωτικές εταιρίες με απευθείας αναθέσεις, κάνοντας χρυσές δουλειές με μάσκες, αντισηπτικά, και διάφανες επιφάνειες τύπου Plexiglass (ακρυλικό πολυμερές από ρητίνη).