Πόσο δε μπορώ αυτούς τους τυπάκους που σου τη λένε

Πόσο δε μπορώ αυτούς τους τυπάκους που σου τη λένε με εξυπνάδες και ένα στυλάκι "εγώ είμαι ο καλύτερος και εσύ ένα σκουπίδι"...
τυπάκους που φοβούνται να μιλήσουν σε προϊστάμενο αλλά κάνουν τα αφεντικά σε ξένα μαγαζιά...
τυπάκους που υποτιμούν τη νοημοσύνη των άλλων και ταυτόχρονα έχουν έπαρση και αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τα παρασκήνια και τα πηγαδάκια με τα φιλαράκια που τα προσλαμβάνουν...
τυπάκους που ξέρουν να παίρνουν και να μη δίνουν,
τυπάκους που γνωρίζουν πως να δικαιολογούνται, αλλά και το πώς να κατηγορούν με το παραμικρό,
τυπάκους που σηκώνουν το χέρι για να κάνουν υποδείξεις, αλλά δε ξέρουν πως να είναι μαθητές...
τυπάκους που παραδέχονται τα λάθη των άλλων, και τα δικά τους τα αιτιολογούν ως μικρή αστοχία της στιγμής...
τυπάκους που ξέρουν να βγάζουν 1800 αλλά να εργάζονται για 800, και ψάχνουν να δουν πόσα πήρε ο δίπλα για να τον ρίξουν χαμηλότερα...
τυπάκους που έχουν έτοιμα τα μαχαίρια για την πλάτη σου...
τυπάκους που ψάχνουν αφορμή μάχης, αντί για συνεργασία...
τυπάκους που συντηρούν και διεκδικούν εις βάρος άλλων...
τυπάκους που εξοπλίζονται με απάτη και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καθοδηγούν τα γεγονότα ώστε να φαίνονται οι σωστοί...
Τα παραπάνω είναι ένα γενικό σχόλιο για όσα άδικα έχουμε ζήσει και προφανώς πάντα θα έχουμε όσο ζούμε... ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι!!!
Δε χρειάζεται να στοχεύουμε πρόσωπα! Χρειάζεται να αναδεικνύουμε τα προβλήματα και να προχωράμε παρακάτω.
Μην ακούω όμως τη φράση "ο καθένας θα πάρει ό,τι αξίζει".... πλάκα μου κάνεις;
Το ξέρεις και εσύ ότι κάποιοι γελάνε με τις πληγές που σου προκάλεσαν...
Προτιμώ να μην κινούμαι πίσω από κουρτίνες... και ας γίνομαι αντιπαθητικός. Ποτέ δε θα προσφέρω δώρα για να σε κάνω να μου δώσεις την εκτίμηση που αξίζω.