Τα εμβόλια αποτελούν στοιχείο συζήτησης σήμερα σε όλο τον κόσμο. Αρμόδιοι φορείς και άτομα που προσπαθούν να πείσουν το κοινό για εμβολιασμό άλλοτε έχουν θετικό αντίκτυπο στην επίτευξη του στόχου, και άλλοτε αρνητικό.
Θέλω να σταθώ όμως στο ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση του εμβολιασμού με δήθεν κίνητρα, και γενικά εμπορευματοποίηση της υγείας. Δεν πρέπει να γίνει σύνδεση της εργασίας με τον εμβολιασμό. Ενδεικτικά στο βίντεο παρακάτω δεν είναι δυνατόν να μιλά δημόσια ένας καθηγητής πανεπιστημίου λέγοντας ότι αν το εμβόλιο αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση εισόδου σε μπουζούκια και πανηγύρια τότε οι Έλληνες θα έκαναν το εμβόλιο. Νομίζω ήταν άλλη μία άστοχη δήλωση https://lnkd.in/g9xS_mU
Χάθηκε το μέτρο του στόχου. Σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να πείσουν για εμβολιασμό αλλά με λάθος διατυπώσεις. Όλοι έχουμε κάνει εμβόλια, και θα κάνουμε ακόμα περισσότερα. Στα προηγούμενα εμβόλια ο κόσμος πείστηκε από τα αποτελέσματα αυτών, όχι από υποχρεωτικούς νόμους, κίνητρα για διασκέδαση, κανόνες για μάσκα μόνο σε όσους δεν εμβολιαστούν, ή απαγόρευση σε άλλα διάφορα θέματα για κάποιον μη εμβολιασμένο. Στόχος είναι η καλή υγεία! Ας μη χαθεί ο στόχος μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας.
Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη εικόνα αποτελούν παραδείγμα του πώς να αποτυπώσεις λάθος τις γνώσεις skills σου σε ένα βιογραφικό.
Για παράδειγμα, Όταν κάποιος γράφει ότι γνωρίζει το Adobe Photoshop κατά το βαθμό που δείχνει μία μπάρα σε ένα γράφημα, αυτό σημαίνει ότι υπολόγισε όλες τις διαθέσιμες επιλογές του προγράμματος, οπότε αν π.χ. είναι 45,000, άρα γνωρίζει τις 35,564;
Λέει π.χ. patience κατά ένα συγκεκριμένο βαθμό, μα πώς είναι δυνατόν κάποιος να αξιολογήσει ένα τέτοιο στοιχείο; Θα προτιμούσα στη θέση αυτών των στοιχείων, μία απλή αναφορά, ότι γνωρίζω αυτά τα προγράμματα κ.ο.κ.. Αρκεί. Οι λεπτομέρειες θα γίνουν ορατές είτε σε μία συνέντευξη, και κυρίως κατά την εργασία.
Do you know the 20-20-20 rule to combat eye strain (especially in low-light conditions)? Looking at a computer screen for long periods of time i.e. in a business environment with strict policies (see more about corporate moral policies here https://lnkd.in/gJdtGSZ), can cause eye strain.
The 20-20-20 rule says that for every 20 minutes spent looking at a screen, a person should look at something 20 feet (about 6 meters) away for 20 seconds.
Τα αρμόδια Υπουργεία στην Ελλάδα αλλά και στις περισσότερες χώρες στο εξωτερικό έχουν την ευθύνη της δημιουργίας κανόνων και της ενημέρωσης των πολιτών για την εφαρμογή τους. Εκεί αρχίζει ο ατομική ευθύνη, και η ατομική ανικανότητα στην αντίληψη.
Παράδειγμα ότι στα supermarkets οι κανόνες δε μπορούν να τηρηθούν, ενώ το μοντέλο που προωθεί η Βρετανία, λέγοντας ότι αρκετοί θα πεθάνουν από την πανδημία, αλλά ok ας πάμε στη συναυλία, δεν είναι αποδεκτή.
Συνεπώς, είναι ευθύνη όλων να τηρούμε κανόνες υγιεινής, όχι μόνο τώρα, αλλά ΠΑΝΤΑ. Είναι ευθύνη των κυβερνήσεων να συγκρατούν όσους πολίτες αντιδρούν με τρόπο που θα μπορούσε να βλάψει τους άλλους. Και βέβαια, είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού συστήματος να δίνει αξία στους ανθρώπους, και σε αρετές όπως η ψυχραιμία, η υγεία, και η αντίληψη.
Τέλος, όταν ακούω κάποιον να λέει "δεν έχω τί να κάνω στο σπίτι", αυτή η φράση είναι συγκλονιστικά τραγική. Λένε θέλουν να βγουν έξω να πάρουν αέρα, σαν να πνίγονται εντός του σπιτιού τους. Υποδηλώνει έντονα προβλήματα στα νοικοκυριά, ψυχολογικά και άλλα, οικογένειες δίχως δεσμούς, συνεννόηση, ανθρώπους που δε σέβονται την οικία τους, το μέρος δηλαδή που επί χιλιετίες οι άνθρωποι προσπάθησαν να χτίσουν και να αποκτήσουν με τόσες θυσίες.
"Κάποτε, πίσω από το χαμόγελο που θεωρούσες σύμμαχο, κρυβόταν μια σιωπή πιο αιχμηρή από λόγια. Σου θυμίζει πως η εμπιστοσύνη δεν είναι δεδομένο, αλλά μονοπάτι που ελέγχεις ξανά κάθε φορά που το διασχίζεις."
Doctor of Human Resources Management PhD, IMBA, BA
10.2K+ followers • 9.8K+ connections
Sign in to Connect
