(Economistmk) - Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα δεν υπάρχει ισχυρή οικονομία. Δε μπορεί να υπάρξει ισχυρή οικονομία. Αυτό φαίνεται πως είναι το γενικότερο συμπέρασμα όσων γεγονότων έχουμε ήδη καταγράψει, αλλά και όσων πρόκειται να δούμε εντός της δεκαετίας όπου ζούμε, τη δεκαετία του χρέους και της χρεοκοπίας.

Καμία χώρα δε μπορεί να χαρακτηρισθεί για την οικονομική της άνεση, ενώ παράλληλα, κάθε κράτος εξαρτάται από όλα τα υπόλοιπα. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι χειρότερη από την πολιτισμική. Άλλωστε, μία από τις παραμέτρους της κρίσης αποτελεί και η διαχείριση που πραγματοποιούν οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως με ότι αυτή συνεπάγεται.

Αυτές ουσιαστικά ελέγχουν το παγκόσμιο οικονομικό κύκλωμα, καθορίζοντας τα επιτόκια αλλά και τη ρευστότητα των αγορών. Στη σημερινή εποχή, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως το χρήμα δε τυπώνεται, αλλά δημιουργείται από το πουθενά μέσω της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών. Όταν δηλαδή μία κεντρική τράπεζα θελήσει να δημιουργήσει χρήμα, τότε ουσιαστικά καταχωρείται μία λογιστική εγγραφή, ένα χρηματικό ποσό, το οποίο και δανείζει στις εμπορικές τράπεζες ή ακόμα και σε άλλα κράτη. Η διαδικασία δημιουργίας του χρήματος ξεκινά από την παραδοχή ότι τα νομίσματα μαζί με τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν κάθε δεδομένη στιγμή παγκοσμίως αντιστοιχούν μόνο στο 2% με 3% της συνολικής αξίας χρήματος που είναι εγγεγραμμένη. Χρήμα βέβαια δημιουργείται επίσης όταν μία κεντρική τράπεζα αγοράζει από ιδιώτες επενδυτές ή άλλες εμπορικές τράπεζες ομόλογα. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά επιτυγχάνεται η υποτίμηση του νομίσματος της χώρας όπου έκδωσε τα ομόλογα. Για παράδειγμα κάτι ανάλογο πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με διαδικτυακές πηγές στην Καλιφόρνια των ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου η κεντρική τράπεζα (FED), αγόρασε χρεόγραφα της Πολιτείας η οποία ουσιαστικά έχει ήδη χρεοκοπήσει, και στη συνέχεια τύπωσε χρήματα υποτιμώντας έτσι το δολάριο. Αυτό συνεπάγεται πως όποια χώρα έχει στην κατοχή της ομόλογα που αποτιμώνται στο δολάριο χάνει ουσιαστικά μέρος της αξίας αυτών. Ακόμα, σύμφωνα με τους ειδικούς, οποιοδήποτε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα μπορεί να δημιουργήσει περί τις 100.000 ευρώ νέου χρήματος με αρχικό αποθεματικό μόλις 1.000 ευρώ.

Παρατηρώντας λοιπόν τις τράπεζες, εύκολα συμπεραίνουμε πως πρόκειται για τις πηγές του χρήματος ολόκληρου του πλανήτη. Η λειτουργία αυτών επομένως είναι καθοριστική για τη συνέχεια του οικονομικού κύκλου, με αποτέλεσμα η παροχή κεφαλαίων προς τις τράπεζες να κρίνεται ως κάτι το αναπόφευκτο αλλά και αναγκαίο «κακό». Γιατί άλλωστε σε περιόδους κρίσης όλα τα κράτη αντί να ρίξουν χρήμα στην αγορά, χρηματοδοτούν με τεράστια ποσά το τραπεζικό τους σύστημα; Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό το φαινόμενο γίνεται ακόμα εντονότερο, με τις τράπεζες της Γερμανίας να προηγούνται όλων ως προς την απόδοσή τους. Το γεγονός πως η Γερμανία καθορίζει τις τιμές των χρηματοοικονομικών προϊόντων μόνο τυχαίο δεν είναι. Πρόκειται για την ισχυρότερη οικονομικά ευρωπαϊκή χώρα με προϊόντα που προτιμώνται στο εμπόριο, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ισοτιμία δολαρίου και ευρώ, ενώ παράλληλα καταφέρνει να αντισταθεί, έστω και λίγο, στα φθηνά προϊόντα της Κίνας.