(Economistmk) - Η όλη υπόθεση χωρίζεται σε δύο μέρη. Από τη μία η Μέρκελ, κατακτά ολοένα και μεγαλύτερη δημοτικότητα στη Γερμανία, ενώ από την άλλη, ο τεχνοκράτης της Ιταλίας κ. Μόντι, κατακτά όλο και περισσότερους αντιπάλους. Ένας από αυτούς και ο Μπερλουσκόνι.

Τι κάνει η Μέρκελ; Αυτό που έχει δημιουργήσει η καγκελάριος είναι μία Γερμανική Ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Πρόκειται για μία χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομία που παράγει συνεχή πλεονάσματα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Μία χώρα, η οποία από την αρχή του έτους έως τον Αύγουστο του 2012, μετρά εμπορικό πλεόνασμα ύψους +125.3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Για να γίνει πιο κατανοητό, η δεύτερη θέση στη λίστα ανήκει στην Ολλανδία, με +31 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αύξηση της Γερμανίας κατά το τελευταίο και μόνο έτος, ένα έτος βαθιάς ύφεσης κατά τα άλλα, ανέρχεται στο ποσό των +24.4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Μέρκελ φέρνει χρήμα στην αγορά της και τους εμπόρους, παρά το διογκωμένο χρέος.

Από την άλλη πλευρά, τι συμβαίνει στην Ιταλία; Ο τεχνοκράτης Μόντι, είναι αρεστός στους επιχειρηματίες και τους εμπόρους, όχι όμως και στους πολίτες, καθώς οι τελευταίοι είναι θύματα της λιτότητας, όπως συμβαίνει και με όλες τις χώρες του Νότου. Ο Μόντι, ένας πρωθυπουργός τύπου Παπαδήμου, κατάφερε να αλλάξει το εμπορικό ισοζύγιο της Ιταλίας, από αρνητικό σε θετικό. Πρόκειται για τη μόνη χώρα που κατάφερε κάτι τέτοιο, στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε. Η εξαγωγική δύναμη της χώρας, από -22.3 δισεκατομμύρια ευρώ πέρυσι, οδηγήθηκε στα +3.8 δισεκατομμύρια ευρώ κατά την περίοδο Ιανουάριος-Αύγουστος του 2012. Η διαφορά αυτή, κατά +26.1 δισεκατομμύρια ευρώ είναι η μεγαλύτερη που έχει γνωρίσει χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, πως είναι η μοναδική χώρα του Νότου, που έχει θετικό πρόσημο στις εξαγωγές. Αντίθετα, οι υπόλοιπες χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα, μαζεύουν έλλειμμα της τάξεως των -40.6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η αρνητική φήμη του Μόντι, επιβεβαιώνεται από τα μέτρα λιτότητας που πλήττουν το Νότο. Ο Βορράς, με τη Γερμανία κεντρικό πόλο, παρά τα όποια προβλήματα, όπως πχ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της Βρετανίας κατά -101.2 δισεκατομμύρια ευρώ, και της Γαλλίας κατά -56.5 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν προχωρά σε σκληρά μέτρα όπως ο Νότος. Αυτό διότι κρατούν στα χέρια τους ισχυρές σχέσεις με δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ρωσία ή οι ΗΠΑ ανά περίπτωση, αλλά και ηγετικές θέσεις τύπου Lagarde. Αντίθετα, η Ελλάδα, έχει επανειλημμένως αποδειχθεί λίγη, για τις διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών, το ίδιο και οι υπόλοιπες χώρες που αποτελούν τη φτωχή γειτονιά της Ευρώπης.

Ενδεικτική είναι και η θέση του Μπερλουσκόνι, ο οποίος εκτιμά ότι η Ιταλία πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει την οικονομική πολιτική που της επιβάλλει η Ευρώπη και κυρίως να απαλλαγεί από την ηγεμονία της Γερμανίας που δε σκέπτεται τους λαούς της Ευρώπης, αλλά μόνο τον εαυτό της.