(Economistmk) - Δίχως αμφιβολία η Ελλάδα είναι μία χώρα με ιστορικό, όσον αφορά την εσωτερική της ανικανότητα για την αντιμετώπιση κρίσεων. Οι Έλληνες ως λαός, απλά μορφωμένος με την παιδεία να παρακμάζει όσο οι καθηγητές και οι δάσκαλοι εργάζονται τόσες λίγες ώρες σε ετήσια βάση, τραντάζεται κάθε φορά που ένας Σόιμπλε κουνά το χέρι, γιατί πολύ απλά του δίνει το δικαίωμα.

Η μεγάλη και απότομη μεταβολή του οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα πέρασε, ήταν την περίοδο 2009-2014, όταν οι κυβερνήσεις λάμβαναν απανωτά μέτρα λιτότητας, προχωρώντας συνειδητά στην αποδόμηση της αστικής ομαλότητας. Ωστόσο, θα έπρεπε σήμερα, μετά από τόσες θυσίες, να σταθούμε όρθιοι, σε μία προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας, με όσα υλικά έχουν απομείνει.

Όταν οι νέοι προσπαθούν να φύγουν στο εξωτερικό, κανένας δε μπορεί να εγγυηθεί ένα ελπιδοφόρο μέλλον, ωστόσο είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να πει την αλήθεια, όταν οι εσωτερικοί συμφεροντολόγοι πολεμούν πλαγίως ή ευθέως κάθε κίνηση υπέρ του λαού.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, έδωσε συνέντευξη στις "Ιστορίες" και τον Αλέξη Παπαχελά, στο ΣΚΑΪ. Για μία ακόμα φορά, ο κ. Βαρουφάκης έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία του πώς πρέπει να κινηθεί η χώρα, εάν θέλουμε να αποφύγουμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Χαρακτηριστικά, το Σεπτέμβριο πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όταν ο κ. Τσίπρας δημοσιοποίησε το πρόγραμμα τις Θεσσαλονίκης, ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών της χώρας κ. Βαρουφάκης ήταν αντίθετος:

"Ήταν κάτι το οποίο με είχε ανησυχήσει, γιατί ενώ είχαμε συμφωνήσει ότι θα αναλάβω ένα σημαντικό μέρος της διαπραγμάτευσης σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση και είχα θέσει ως όρο την άμεση εμπλοκή μου στην εκπόνηση της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ το έμαθα από τις εφημερίδες. Ήμουν στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου δίδασκα στο Τέξας και όταν το διάβασα αμέσως συνειδητοποίησα ότι υπάρχει μια πλήρης αναντιστοιχία μεταξύ μιας λελογισμένης λογικής διαπραγμάτευσης και αυτού του προγράμματος. Υπήρχαν ανακρίβειες μέσα, υπήρχαν λαϊκισμοί."

Και αυτό είναι κάτι το απολύτως λογικό, αφού όπως ο καθένας με στοιχειώδη σκέψη θα συμφωνούσε μαζί του, παρόλο ότι οι γενικές γραμμές του προγράμματος ήταν λαϊκά αναγκαίες, δεν ήταν εφικτό να πάρεις δισεκατομμύρια ευρώ από το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας για να τα ρίξεις σε μαύρες τρύπες του παρελθόντος, και μία δήθεν ανάπτυξη.

Όλοι αυτοί που φώναζαν κατά του κ. Βαρουφάκη, και συνεχίζουν οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα, γιατί δεν αναλαμβάνουν τη διαπραγμάτευση; Δε μπορείς να ασκείς κριτική, αλλά ποτέ να μη δίνεις λύσεις. Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μάθει στα ψέματα, δυστυχώς στην πλειοψηφία τους, ενώ παράλληλα ο λαός αντί να συμμορφώνεται με βάση τις νέες ανάγκες των εποχών, συνεχίζει να προωθεί και να στηρίζει πολιτικές του αδιεξόδου.

"Όταν έρχεται μία στιγμή που μετά από 5-6 χρόνια συστηματικής κριτικής που ασκείς στην ασκούμενη πολιτική, ο εν δυνάμει πρωθυπουργός σου λέει «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», εκείνη τη στιγμή ένιωσα την υποχρέωση να αναλάβω αυτό το πόστο, γνωρίζοντας, έχοντας τα μάτια μου πλήρως ανοιχτά στις δυσκολίες που εγκυμονούσε αυτό το εγχείρημα.", δήλωσε ο κ. Βαρουφάκης.

Αν είσαι άξιος λοιπόν, κάνε κριτική, αλλά δυστυχώς η αναξιοκρατία που επικρατεί συμβάλλει στη διόγκωση της οικονομικής κρίσης. Όταν δε μπορείς να βρεις μία εργασία με μισθωτή εγγύηση, ή να ανοίξεις μία επιχείρηση που να αποφέρει κέρδος, τότε πρέπει να εφαρμόσεις εναλλακτικά μοντέλα διοίκησης. Ο "έντιμος συμβιβασμός" με τους δανειστές θα άνοιγε νέους ορίζοντες για την Ελλάδα, ωστόσο όταν εσωτερικά οι Έλληνες τρέχουν λανθασμένα πανικόβλητοι να αποσύρουν τις καταθέσεις, και οι δανειστές με αυτόν τον τρόπο έχουν μία σειρά από αφορμές, τότε η διαπραγμάτευση γίνεται μονόπλευρη. Η απειλή των δανειστών για Capital Control έγινε πράξη, μετά όμως από την απόσυρση άνω του 20% των από ταμιευτικών κεφαλαίων στις τράπεζες, από έναν λαό που δε γνωρίζει τα στοιχειώδη για την πραγματική οικονομία.

Στο 5μηνο Βαρουφάκη, το κλειδί για την επιτυχία ήταν η αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς κουρέματα, αλλά μέσα από έξυπνα swaps, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην Υπουργός, και ταυτόχρονα ένα χαμηλό πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή χαμηλή λιτότητα. Έτσι λοιπόν, η αύξηση της αποδοτικότητας των Ελλήνων εργατών, σε συνδυασμό με εκμηδενισμό της πολιτικής και λαϊκής διαφθοράς, μπορούν να οδηγήσουν στην εκ νέου είσοδο της χώρας σε θετικό πρόσημο, και τις αγορές. Όμως σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρέπει να υπάρχει άλλη ανοχή στην αναξιοκρατία.