"Το ζήτημα του ονόματος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν είναι απλώς μια διαφορά περί ιστορικών γεγονότων ή συμβόλων", αναφέρει χαρακτηριστικά το Υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό που ενοχλεί την Ελλάδα, είναι η γενικότερη συμπεριφορά, το οποίο συνίσταται στην προώθηση εδαφικών βλέψεων εκ μέρους της ΠΓΔΜ, υπό την έννοια την πλαστογράφηση της ιστορίας και την οικειοποίηση της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, προσθέτει το ΥΠΕΞ.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την επίσημη θέση του Ελληνικού κράτους, το ζήτημα του ονόματος προέκυψε το 1991, όταν η ΠΓΔΜ αποσχίστηκε από την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία και ανακήρυξε την ανεξαρτησία της υπό το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας".

Γεωγραφικά, ο όρος "Μακεδονία" αναφέρεται σε μια ευρύτερη περιοχή που εκτείνεται στο σημερινό έδαφος διαφόρων βαλκανικών χωρών, με το μεγαλύτερο τμήμα της να βρίσκεται στην Ελλάδα και άλλα μικρότερα τμήματά της στην ΠΓΔΜ, τη Βουλγαρία και την Αλβανία. Αν δει κανείς ένα σχετικό χάρτη, θα διαπιστώσει πως στο σύνολό της η ΠΓΔΜ αποτελεί εδαφικό κομμάτι της ιστορικής "Μακεδονίας", για αυτό επιδιώκουν την ονομασία αυτή.

Ιστορικά, οι ρίζες του ζητήματος του ονόματος είναι επακόλουθο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Στρατάρχης Τίτο διαχώρισε από τη Σερβία την περιοχή που καλείτο μέχρι τότε Vardar Banovina (δηλαδή τη σημερινή ΠΓΔΜ), χορηγώντας της καθεστώς ομόσπονδης συνιστώσας της τότε νέας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας και μετονομάζοντάς την αρχικά σε "Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας" και, στη συνέχεια, σε "Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας". Παράλληλα, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα ενός χωριστού και διακριτού "μακεδονικού έθνους", σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΞ της Ελλάδας, με στόχο να εξασφαλίσει διέξοδο στο Αιγαίο, καθώς οι βλέψεις του Τίτο είχαν επιβεβαιωθεί ήδη από το 1944, καθώς είχε στόχο να ενώσει εκ νέου "όλα τα τμήματα της Μακεδονίας που διασπάστηκαν το 1912 και 1913 από τους βαλκάνιους ιμπεριαλιστές".

Έτσι λοιπόν, λόγω του ότι η Ελλάδα και η γειτονική χώρα δεν έδειξαν ποτέ ενδιαφέρον στο να λύσουν δημοκρατικά το θέμα, πάρα το γεγονός πως στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο με δύο αποφάσεις του το 1993 συνιστούσε την εξεύρεση ταχείας διευθέτησης για το καλό των ειρηνικών σχέσεων και της καλής γειτονίας στην περιοχή, η "υποκριτική αντιπαλότητα" παραμένει ενεργή έως και σήμερα.

Είναι ενδεικτικό, πως το 1993, κατόπιν της σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, η ΠΓΔΜ έγινε δεκτή, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, στα Ηνωμένα Έθνη με αυτήν την προσωρινή ονομασία έως ότου εξευρεθεί μια συμφωνημένη λύση. Η οριστική λύση, δεν βρέθηκε ωστόσο ποτέ, παρά την έναρξη διπλωματικών συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών το 1995.

Από την Ελληνική πλευρά, προτείνεται μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων, για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή. Η άρνηση της ΠΓΔΜ, έχει προκαλέσει την μη αποδοχή της από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ωστόσο, η πρώτη, απευθύνθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο με τη σειρά του αρνήθηκε να εμπλακεί, και οδήγησε τις σχετικές συζητήσεις εκ νέου στις διαδικασίες του ΟΗΕ.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει αναφορά στη σημερινή διεθνή διάσταση του θέματος. Στο εξωτερικό, δεν στέκονται στην γνωστή Ελληνική τακτική της προσωρινής θεμελίωσης δικαιωμάτων. Τα διεθνή μέσα και οργανισμοί, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, καθώς όταν αναφέρονται στη γειτονική χώρα την ονομάζουν "Macedonia". Δεν αφήνουν να περάσει ο χρόνος, δίχως εξέλιξη στα ζητήματα που έχουν εφικτή λύση. Τι πάει να πει δεν υπάρχει λύση, σε ένα θέμα που άνοιξε εδώ και δεκαετίες. Να θέσει η μια πλευρά τα επιχειρήματα, το ίδιο και η άλλη, και στο τέλος με βάση τους διεθνείς κανόνες δικαίου να οριστικοποιηθεί η απόφαση μια για πάντα. Διαφορετικά όσοι παίζουν παιχνίδια, προκαλούν τρόμο και φιλοπόλεμα σχόλια.

Το BBC, ένα διεθνώς αναγνωρισμένο και πρότυπο ΜΜΕ, αναφέρει τη χώρα ως "Μακεδονία" (http://www.bbc.com/news/world-europe-17550407). Το ίδιο κάνουν οργανισμοί παγκόσμιας εμβέλειας, όπως η γνωστή σε όλους CIA, με εκτενή αναφορά της (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/mk.html). Όσοι λοιπόν συνεχίζουν τα παίγνια του υποκριτικού "πατριωτισμού", θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αναλόγως ως οι εμπνευστές μιας παρακμάζουσας κατάστασης, και να απομονωθούν.