Θα ήθελα να αναρωτηθείτε ο καθένας ατομικά, εάν πράγματι το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της Κυριακής θα έχει Ευρωπαϊκές προοπτικές, εάν τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως το διαδίκτυο και η τηλεόραση μαζί με τις εφημερίδες ανέδειξαν την Ευρωπαϊκή διάσταση των εκλογών, και αν τα κόμματα είναι έτοιμα για μία δομημένη και περιεκτική Ευρωπαϊκή αντιπροσώπευση της Ελληνικής πλευράς εντός του Ευρωκοινοβουλίου.

Ενδεικτικό είναι ότι σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι και οι πληρωμένες ή μη αναρτήσεις του διαδικτύου αναφέρονται στις δημοσκοπήσεις λέγοντας π.χ. ότι θα έχουμε βουλή πέντε κομμάτων κ.ο.κ.... Μα πόσο λάθος είναι αυτό. Ποια βουλή; Την τοπική; Ευρωεκλογές έχουμε, όχι εθνικές εκλογές! Υποψήφιοι Ευρωβουλευτές αναφέρουν ότι στο κόμμα τους θέλουν να έχουν αυτοδυναμία την Κυριακή. Ποια αυτοδυναμία; Στην Ευρωβουλή; Οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί τι εκλογές έχουμε.

Η αντιμετώπιση των Ευρωεκλογών ως πρόβα εθνικών εκλογών, ως μία δημοσκόπηση προ των εγχώριων βουλευτικών, ως μία διαδικασία με τοπικά και μόνο συμφέροντα, είναι κάτι που ανέφερα χαρακτηριστικά και στο προηγούμενο άρθρο. Οι Ευρωεκλογές θα έπρεπε να έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, μακριά από αυτήν τη λογική.

Από την ερχόμενη εβδομάδα, οι νέοι Ευρωβουλευτές πρέπει να ενημερωθούν, να μελετήσουν, να λάβουν συμβουλές από τα σωστά άτομα, ώστε να προωθήσουν προτάσεις για μία σωστή Ευρώπη. Πρέπει να αναπτύξουν Ευρωπαϊκή λογική, σκεπτόμενοι ένα κοινό όραμα.

Για να γίνει το παραπάνω πράξη, στο μέλλον, ίσως θα έπρεπε να αλλάξει η δομή των Ευρωεκλογών. Πιστεύετε ότι θα ήταν λάθος αντί για τα τοπικά κόμματα, υποψήφια στις Ευρωεκλογές να ήταν μονάχα Ευρωπαϊκά κόμματα, κοινά για όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και φυσικά με ένα κοινό σύνολο προτάσεων ως πρόγραμμά τους; Αν αντί για Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, και ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), τα ψηφοδέλτια ήταν του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η Ευρωπαϊκή Ενωτική αριστερά, και η Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών;

Η Ευρωπαϊκή Βουλή δεν πρέπει να συγκρίνεται με την εγχώρια οργάνωση της χώρας σε επίπεδο πολιτικών θεσμών. Θα έπρεπε μετά από τόσες δεκαετίες να γίνει επιτέλους διαχωρισμός των δύο εννοιών, και να υπάρχουν κοινά κόμματα, με κοινούς υποψηφίους, τους πραγματικά πιο ικανούς, για ένα κοινό μέλλον. Όταν κάθε χώρα σπαταλά το δικαίωμα της Ευρωπαϊκής ενότητας, προωθώντας τοπικά πρόσωπα σε Ευρωπαϊκές θέσεις, τότε η φωνή της χώρας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι τουλάχιστον ανεπαρκής.

Σήμερα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσωπούνται πάνω από 200 κόμματα, τα οποία οργανώνονται σε 8 ομάδες. Ωστόσο, η σύνδεση μεταξύ των κομμάτων είναι αρκετά δύσκολη, καθώς κάθε ένα ξεχωριστά κοιτά τα τοπικά συμφέροντα. Σε πολύ λίγα θέματα υπάρχει ουσιαστική συνεργασία Ευρωπαϊκού επιπέδου, γεγονός που αναδεικνύει την έντονη Ευρωπαϊκή δυσαρέσκεια της τελευταίας δεκαετίας, η οποία έγινε ακόμα πιο έντονη από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008.

Στις πρώτες Ευρωεκλογές του 1979 η συμμετοχή κινήθηκε στο 63%, ενώ στις τελευταίες ευρωεκλογές του 2014 στο 42%. Η μείωση του ενδιαφέροντος ίσως αποτελεί ένδειξη του τοπικού χαρακτήρα των κομμάτων που ζητούν ψήφο σε κάθε χώρα. Ίσως έχει έρθει η στιγμή που από τις επόμενες εκλογές πρέπει να υπάρχουν κοινά Ευρωπαϊκά κόμματα, και πραγματική κεντρική διοίκηση της Ευρώπης για το κοινό συμφέρον όλων των μελών της, κάτι που είναι ακόμα πιο επιτακτικό μετά και την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ, ως ένδειξη ενός οράματος που διασπάται.