Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα κάνουν το ίδιο λάθος κατά την ανάγνωση των βάσεων εισαγωγής. Οι βάσεις για τα Πανεπιστήμια αποτυπώνουν την προσπάθεια των μαθητών στα λύκεια που αποφοιτούν, και δεν έχουν σχέση με το Πανεπιστημιακό επίπεδο. Αντίθετα, αν θέλατε να δείτε την αξία των ίδιων μαθητών στο Πανεπιστήμιο ως προς μία βαθμολογία, τότε θα έπρεπε να δείτε τη βαθμολογία τους κατά την πρώτη ακαδημαϊκή εξεταστική περίοδο.

Οι μαθητές που έγραψαν κάτω από τη βάση, κατευθύνονταν στο παρελθόν κατά κύριο λόγο στα τεχνολογικά ιδρύματα της χώρας. Με την κατάργηση των ΤΕΙ, ένας μαθητής του 3 και του 5 δεν έχει πλέον άλλη επιλογή. Δε μπορεί δηλαδή να επιλέξει ένα ίδρυμα ισότιμο με τα Πανεπιστήμια ως προς το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων με βάση τη νομοθεσία, αλλά με σαφώς χαμηλότερο επίπεδο σπουδών από αυτά, έτσι ώστε ο μαθητής να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τόσο του ΤΕΙ όσο και του ίδιου.

Αντί να υπάρχουν σήμερα τίτλοι ότι έχουμε φοιτητές της μονάδας, θα ήταν ορθότερο να υπάρχουν τίτλοι ότι παιδιά αποφοιτούν από το λύκειο με τη μονάδα, διότι το λύκειο δεν τους βοήθησε αρκετά, δεν ασχολήθηκε μαζί τους αρκετά, ώστε να αυξήσουν τις επιδόσεις τους.

Τόσο οι καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία, όσο και η ιδιωτική εκπαίδευση είτε είναι ένα ιδιωτικό σχολείο, είτε φροντιστήριο, είτε ιδιαίτερα μαθήματα, θα πρέπει επιτέλους να λειτουργούν με προσανατολισμό τους μαθητές, και να δίνουν πραγματική σημασία σε αυτούς. Η βαθμολογική αποτυχία ενός μαθητή εξαρτάται και συνδέεται άμεσα με το δάσκαλό του. Εάν ένας εκπαιδευτικός διδάσκει έχοντας μειωμένες δυνατότητες, τότε προφανώς ο μαθητής θα έχει μικρότερη επίδοση.

Σήμερα, μετά την κατάργηση των ΤΕΙ, ο ίδιος μαθητής θα εισέλθει σε ένα Πανεπιστημιακό ίδρυμα και τμήμα, ή, στο κοντινό μέλλον από ότι φαίνεται, σε περίπτωση που τεθεί μία βάση εισαγωγής όπως αυτή του 10 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι μαθητές θα έχουν άλλες δαπανηρές επιλογές. Ποιες; Μα φυσικά προετοιμάζεται το έδαφος εδώ και χρόνια για την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Τα κολλέγια ποτέ δε μπόρεσαν να λάβουν το χαιρετισμό που θα ήθελαν από την κοινωνία, τουλάχιστον ως προς τον τίτλο, οπότε η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα γίνει πραγματικότητα. Οι μαθητές με χαμηλή βαθμολογία που έχουν την οικονομική δυνατότητα θα εισέρχονται σε ένα πρόγραμμα σπουδών 1, 2, ή 3 ετών, το οποίο θα τους οδηγεί σε πτυχίο τύπου ΤΕΙ. Τα μικρότερης χρονικής διάρκειας Πανεπιστημιακά προγράμματα θα δώσουν νέες επιλογές, και ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που θέλει να το εκμεταλλευτεί. Ας περιμένουμε συνεπώς να δούμε τις εξελίξεις σε ένα χώρο με μεγάλο ενδιαφέρον για όλους σε μία ορθή κοινωνία.