Έφτασε η ώρα που κάποιος πρέπει επίσημα να δηλώσει ότι λίγη σοβαρότητα στο κυβερνητικό συμβούλιο αποφάσεων δε βλάπτει. Επίσης, όλοι εκείνοι οι «ειδικοί» ιατροί πάσης ειδικότητας πρέπει να προσέχουν τι δηλώνουν, καθώς η δημοσιότητα και πρόσκαιρη φήμη τους προκαλεί μεγάλη σύγχυση.

Ενδεικτικά θα ήθελα να δανειστώ το παράδειγμα του κ. Δερμιτζάκη, ο οποίος αν και ως καθηγητής έχει μία πολύ σημαντική διαδρομή, στις συνεντεύξεις του για την πανδημία στα μέσα ενημέρωσης δε μπορεί να ακολουθήσει ανάλογη πορεία. Συγκεκριμένα, στις 17 Μαρτίου 2021, όταν το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωνε 3,465 νέα κρούσματα, 630 ασθενείς στις ΜΕΘ και 56 θανάτους, δήλωσε ότι στην Ελλάδα «η μόνη λύση είναι μεταφορά όλων των πολιτών και των δραστηριοτήτων σε εξωτερικούς χώρους συντεταγμένα» και «αναστολή όλων των απαγορεύσεων μετακινήσεων».

Όμως, στις 2 Δεκεμβρίου 2020, με 2,186 νέα κρούσματα 613 ασθενείς σε ΜΕΘ και 89 θανάτους, ο ίδιος ανέφερε σε άλλη μία από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις ότι δε θα μπορούσε να ανοίξει η αγορά τα Χριστούγεννα με αυτά τα δεδομένα. Παράλληλα τότε είχε χαρακτηρίσει και ως στατιστική ανωμαλία τη διαχείριση των δεδομένων όσων αφορά τα νέα κρούσματα που εκδίδει ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας, λόγω του χαμηλού αριθμού τεστ τα Σαββατοκύριακα.

Αντίστοιχα, η κα. Παγώνη ανέφερε προχθές, 16 Μαρτίου, στην κρατική τηλεόραση, ότι το Πάσχα θα είναι δύσκολο, όταν λίγες ημέρες πριν, στις 12 Μαρτίου, ανέφερε ότι τα κρούσματα μετά τις 17 του μήνα θα αρχίσουν να μειώνονται σταδιακά, και ότι μετά τις 17 θα πρέπει να ανοίξουν σχολεία και καταστήματα.

Τα παραπάνω παραδείγματα είναι παρόμοια με εκείνο του κ. Βαρουφάκη. Δηλαδή, ένας καθηγητής πανεπιστημίου με γνώσεις και επιστημονική επάρκεια που όμως αδυνατεί να αντιληφθεί την πολιτική ως μέρος ενός δυναμικού κοινωνικού συνόλου με συγκρούσεις και συμφέροντα και πολλαπλά φάσματα λειτουργίας. Είναι άλλο θέμα η επιστημονική επάρκεια, και άλλο θέμα η διαχείριση πολιτικών αποφάσεων σε πραγματικές συνθήκες και η δημοσιότητα.

Ποια σοβαρή πολιτική απόφαση επομένως μπορεί να ληφθεί, όταν πέρυσι τέτοια εποχή με μόλις μερικές δεκάδες κρούσματα η Ελλάδα είχε εισέλθει σε ένα πραγματικό lockdown, ενώ σήμερα ο κάθε ένας προσπαθεί ξεγελώντας τον εαυτό του να «καταπατήσει» τους νόμους απαγόρευσης κυκλοφορίας και δραστηριοτήτων ώστε να ικανοποιήσει το μάταιο προσωπικό του ενδιαφέρον προς τη δόξα του αμόρφωτου;

Συνεπώς, λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει. Γνώμη μπορεί να έχεις ο καθένας, να την εκφράσει όπως θέλει, αλλά όταν το ίδιο άτομο αλλάζει διαρκώς γνώμη ανάλογα με εξωτερικούς παράγοντες τότε θα πρέπει να δέχεται τη σκληρή και έντονη κριτική. Για παράδειγμα ο εμβολιασμός δεν εξασφαλίζει μηδέν θανάτους ή εισαγωγές σε ΜΕΘ σε αυτό το στάδιο πανδημίας.

Ως προς τα μέτρα, το να διαφημίζει το Υπουργείο Υγείας μισθούς των 3,500 ευρώ μηνιαίως ώστε να δελεάσει τον ιδιωτικό τομέα σε συνθήκες πανδημίας δεν αποτελεί πρότυπο λειτουργίας μίας κοινωνίας με αρχές. Δεν αποτελεί πρότυπο το ότι «αρπάξει» ο καθένας. Το ίδιο και τα επιλεκτικά μέτρα στην οικονομία που λαμβάνονται. Κάποιοι θησαυρίζουν με κυβερνητικές αποφάσεις, σε μερικές περιπτώσεις ορισμένες κινήσεις είναι στο όριο του σκανδάλου, ενώ κάποιες πολιτικές αποφάσεις ευτυχώς δεν εφαρμόζονται πλήρως και μειώνεται ελαφρώς το κόστος για τον πολίτη που υπακούει στους ηθικούς νόμους.

Πράγματι η πανδημία θα μπορούσε να είχε τελειώσει μέσα σε 20 ημέρες. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών αναφέρουν ότι τα συμπτώματα του κοροναϊού εμφανίζονται σε δύο έως και 14 ημέρες μετά την λήψη του ιού από έναν άνθρωπο. Συνεπώς, εάν προχωρούσαμε συντονισμένα και απολύτως αυστηρά σε ένα καθολικό lockdown πρωτόγνωρο στα χρονικά, όντως μετά από 20 ημέρες θα είχαμε ολοκληρώσει τον κύκλο της πανδημίας με τον εντοπισμό των κρουσμάτων.

Πέρυσι τον Μάρτιο έγινε μία πολύ καλή προσπάθεια, όμως η κυβέρνηση προτίμησε τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων με τον τουρισμό του εξωτερικού, και έτσι χάθηκε η ευκαιρία για την Ελλάδα. Φέτος οργανώνεται εκ νέου το ίδιο, με τη διαφορά ότι η αφετηρία θα είναι πολύ χειρότερη. Τουρισμός, διασκέδαση, και πανδημία δεν χωρούν στην ίδια πρόταση. Επίσης τα οφέλη από τον εσωτερικό τουρισμό είναι πολλές φορές μεγαλύτερα από τον εξωτερικό.

Όταν στις 22 Ιανουαρίου 2020 η κυβέρνηση της Κίνας είχε ανακοινώσει ότι κανένας δεν πρέπει να επισκεφτεί τη Wuhan από όπου ξεκίνησαν όλα, αλλά ταυτόχρονα κανένας να μη φύγει από την περιοχή, επιβάλλοντας έτσι μία αυστηρή καραντίνα, πολλοί στις άλλες χώρες του κόσμου αγνόησαν τα γεγονότα, όπως έκανε και ο επικεφαλής της αρμόδιας επιτροπής στην Ελλάδα κ. Τσιόδρας. Στις 28 Φεβρουαρίου 2020, ένα μήνα μετά τα έκτακτα μέτρα στην Κίνα, δήλωνε ότι δεν υπάρχει ένδειξη συνεχιζόμενης μετάδοσης της νόσου στην Ελλάδα. Παράλληλα στις 5 Μαρτίου 2020 τόνιζε ότι είναι αδύνατον να «βάλεις σε καραντίνα 86 χώρες σε όλο τον κόσμο». Λίγο αργότερα όλος ο πλανήτης επέβαλε μέτρα καραντίνας.

Τέλος, δεν πρέπει να γίνει παιχνίδι με τα εμβόλια. Απαιτείται ιδιαίτερη σοβαρότητα σε αυτόν τον τομέα. Και σε αυτόν τον τομέα. Δεν πρέπει να αποτελεί εμπορικό προϊόν ένα εμβόλιο, και φυσικά όχι ένα διαβατήριο για πράσινους ή κόκκινους επιβάτες. Τα πράσινα διαβατήρια ή πιστοποιητικά που προωθούν όχι μόνο καταπατούν την ανθρώπινη ελευθερία και την επιλογή, αλλά προκαλούν σοβαρό κίνδυνο στη δημόσια υγεία, αφού ένα πιστοποιητικό δεν πρέπει να αντικαθιστά τα μέτρα προστασίας όπως η χρήση αντισηπτικού στα χέρια και η υγιεινή στους δημόσιους χώρους. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή στοιχεία για τη διάρκεια δράσης των εμβολίων, δε γνωρίζουμε την επίδραση που έχει ανά περίπτωση, και δε μπορούμε να προβλέψουμε μακροχρόνιες επιπτώσεις αυτών αλλά και των μεταλλάξεων του ιού. Το αν ακολουθήσουμε κάποιον νόμο είναι γιατί είμαστε συνεπείς πολίτες, όμως μην υποτιμάτε την πραγματικότητα.